maandag 6 februari 2012

De thuisreis en een terugblik

Aan alles komt een einde zo ook aan deze 7 weken Florida. Donderdagmiddag hebben we koffers ingepakt en het gewicht zo goed mogelijk verdeeld.
Donderdagavond hebben we met een heerlijk dineetje afscheid hartelijk genomen van Rudy en Anna. Ray heeft heel wat fishingtripjes met Rudy ondernomen. Het was buitengewoon gezellig en de afspraken voor de volgende winter staan al.
afscheids dinner
Vrijdagochtend zijn we rustig naar de luchthaven gereden, de koffers bleken keurig onder de 23 kg per stuk, dus geen genante overpak sessies in de hal. De vlucht naar Chicago had een uur vertraging, maar gezien de overstaptijd maakten we ons niet zo druk.
In Chicago waren we binnen een mum van tijd bij de gate voor het vertrek naar Amsterdam. We konden echter onze ogen niet geloven, slechts een handjevol passagiers aan de gate. Het boarden begon heel snel en het ritueel, 1k, first, business werd afgewerkt en vervolgens zei de beste man ‘the rest of the passengers can board now’. We zaten met ca. 30 passagiers in E+ en E samen.
Het bleek dat de vlucht vanuit Denver wegens sneeuw was gecancelled en die passagiers stonden geboekt op deze vlucht naar Amsterdam.
We hadden allemaal twee of drie stoelen en wij hebben heerlijk languit op 3 stoelen, met 3 kussentjes en 3 dekentjes gelegen, het was muisstil. Helaas wel behoorlijke tubulentie, zelfs zodanig dat de flight attendants moesten gaan zitten.
Het eten hebben we nog nooit zo slecht meegemaakt, maar what’s new, telkens als we denken dat het niet slechter kan, vinden ze er wel weer wat op bij United, creatief stel daar hoor. We hebben het aan ons voorbij laten gaan, evenals het zo bekende ontbijt.

In Amsterdam was het wegens de weersomstandigheden chaotisch, we hebben ca. een half uur gecirkeld voordat we konden landen. Vervolgens bleek er geen gate vrij te zijn en stonden we nog zo’n 20 minuten op de tarmac voordat we naar de gate konden.

De koffers hadden ook geen haast en helemaal gaar liepen we naar de uitgang.
Op het moment dat we door de groene ‘niets aan te geven’ uitgang liepen keek een douane beambte ons aan en riep ons apart, he nee, hier hadden we dus echt geen zin in. De beste man vroeg waar we waren geweest en of we ‘nog wat hadden gekocht’. De Acer zat in de handbagage en het leek wel of hij door de tas heen kon kijken. Ik besloot open kaart te spelen en vertelde dat we een tablet hadden gekocht, ‘hoe interessant, mag ik die eens zien’ en ‘wat heeft deze gekost’. Ik noemde de prijs en hij vond het een mooie deal !? Of we verder nog wat hadden aangeschaft, ik gaf aan dat we kleding enz. hadden gekocht maar dat we per persoon zeker niet boven de 450,- euro uitkwamen. Hij wenste ons een fijne dag en richtte zich op een volgend slachtoffer.
Léonine stond ons op te wachten en nadat we de 4 koffers in haar auto hadden gepropt konden we eindelijk huiswaarts. Wat een plaatje onderweg, het sneeuwlandschap en aangevroren mist op de bomen, fantastisch, maar oh wat koud.
De zeven weken zijn voorbij gevlogen, we hebben enorm geluk gehad met het weer en hebben met volle teugen genoten.
De vijf weken in de villa waren geweldig en de twee weken op Cane Island achteraf ook. Het zijn mooie condo’s met alles dr’op en dr’aan, je hebt een prima deal. We hebben het daar uitstekend naar ons zin gehad. Het stukje 192 bij Cane Island is erg gezellig, het is er levendig en er zijn veel restaurants e.d.

                           

Gedurende deze vakantie hebben we maar liefst 3 huurauto’s gereden, nummer 1 ging bijna in de hens, nummer 2 vonden we een onelegante grote bus en nummer 3, de nagelnieuwe Dodge Charger, was een droom auto, hier hebben we heel wat fijne miles in gereden.


De benzineprijs zagen we stijgen van $ 3,34 (per gallon) bij aankomst tot $ 3,57 nu, nog niet veel voor Nederlandse begrippen maar de Amerikanen klagen steen en been.
Inmiddels zijn we een aantal dagen thuis en koesteren de mooie herinneringen terwijl we uitkijken over het ijskoude zonnige winterlandschap van Ypenburg.

De plannen voor de volgende winter zijn min of meer concreet.
Maar eerst zullen Léonine en ik in het voorjaar nog een trip ondernemen, we weten nog niet precies waar naartoe, maar dat we de plas overgaan is zeker.
Graag wil ik alle lezers, volgers, facebookers en twitteraars of je nu wel of geen berichtje achterliet, hartelijk bedanken voor je belangstelling, we hebben dat erg gewaardeerd.

donderdag 2 februari 2012

Appeltaart, Coral Cay, zonnen en bijna inpakken…

Vanmorgen merkten we een forse branducht buiten, dat bleek de stank van de wildfires te zijn. Die breiden zich nog steeds uit.

In de loop van de ochtend hebben we koffie gedronken bij Ina en Arjan, Ina had een geweldige appeltaart gebakken waarvan we van hebben gesmuld.  Grappig om in deze setting terug te zijn in de villa waar we vijf weken hebben verbleven. Na de laatste nieuwtjes te hebben uitgewisseld zijn we vertrokken naar Coral Cay. Zij hebben daar sinds een paar maanden een townhome en die wilden we heel graag zien. Inmiddels hebben een aantal forummers dit huis gehuurd en daarom, ter verhoging van de voorpret, een paar foto’s.

voorzijde

De ligging is vijf minuten van Country Creek vandaan aan de andere kant van de 192. Coral Cay is een gated community, met een prachtige receptie en een clubhuis met een heuse (huis) bios en een poolroom.

clubhouse2

bios2

living

keuken

Op de begane grond de living en keuken, een slaap- en

badkamer, een kleine lanai met een jacuzzi!

bathroom1

bedroom2

jacuzzi bij huis

uitzicht

view vanuit lanai

De  masterbed- en –bathroom zijn op de eerste verdieping. Helaas heb ik daar geen foto’s van gemaakt.

Lekker zwembad waarin slechts één (1) persoon zwom, rond de pool zijn ligbedden etc.

pool

Degenen die binnenkort naar Coral Cay afreizen zullen het hier prima naar hun zin hebben.

In de middag is Ray weer met zijn Amerikaanse maatje naar Lake Toho vertrokken voor de laatste visexpeditie deze vakantie en ik heerlijk naar de pool met een boek. Maar, nog niet meegemaakt, alle stoelen en ligbedden waren bezet, de drukte begint op gang te komen. Gelukkig vertrokken twee mensen zodat ik heerlijk heb kunnen lezen en zonnen.

Morgen is dan echt de laatste dag en dat zal weer een ‘rommeldagje’ worden. Koffers pakken, jippie, inchecken en wat verder op zo’n laatste dag moet gebeuren.

We gaan ‘s avonds uit eten met de Amerikaanse kennissen en dan is het gedaan.

Wat zijn die 7 weken voorbij gevlogen en wat hebben we genoten en ook enorm geluk gehad met het fantastische weer. We kijken niet uit naar zo’n 40 graden temperatuursverschil zaterdagochtend :-( .

Het volgende blog komt vanuit Nederland, morgen zal het er niet meer van komen.

Voor nu: groeten uit zonnig Florida!

wij

woensdag 1 februari 2012

All eyes on Florida

Allereerst wil ik je bedanken voor alle reacties, het is en blijft erg leuk om die ‘s morgens als eerste te lezen en het is een stimulans om het blog bij te houden.

@Michael: goed geraden, in de toekomst staat geschreven dat we hier nog heel vaak gaan genieten ;-).

Eerst even wat rechtzetten. Toen ik het stukje over Epcot schreef hoorde ik op de televisie veel over de Oscar uitreiking, ik ging er vanuit dat het diezelfde avond zou zijn, nou nee, foutje, de uitreiking is pas op 26 februari. We willen er graag op wachten maar helaas dan zitten we waarschijnlijk de Elfstedentocht te kijken.  De weers-berichten uit Nederland klinken ons als horror in de oren.

We hebben zelfs geprobeerd om ons verblijf te verlengen, de vliegreis was geen enkel probleem maar Cane Island en andere accommodaties zijn volledig volgeboekt. De snowbirds (gepensioneerde overwinteraars) strijken in grote getale neer in Florida en dat drijft ook meteen de prijzen op als je al iets kunt vinden. Zo komt het dat wij vrijdag gewoon naar Nederland vliegen. :-(

Wifi heeft het inmiddels opgegeven, op de e-reader en tablet staat dat je verbonden bent maar we krijgen geen verbinding.  Het lijkt Ziggo wel op één van hun mindere dagen. Gelukkig werkt het kabeltje perfect op de notebook. Maar… inmiddels een ander unsecured netwerk gevonden dus we gaan weer vrolijk verder.

Het weer is nog steeds fantastisch, ongewoon voor deze tijd van het jaar. Door de wind en lage humidity zijn er echter 27! wildfires in Central Florida.

Seaworld 003

Verder is Florida in de ban van de voor-verkiezingen, de republikeinen gaan naar de stembus om hun voorkeur uit te spreken voor de uitdager van President Obama, op de TV hoor je weinig anders. Het thema vandaag op CNN was dan ook ‘all eyes on Florida’. In de commercials gooien de kandidaten een dirt over elkaar uit, niet te geloven. 

We hebben ook weer gezellig bijgekletst met Ina en Arjan en woensdag gaan we hun nieuwe townhome in Coral Cay bekijken. 

Seaworld 005

Aan het eind van de middag zijn we voor de laatste keer deze vakantie naar Seaworld gereden, we wilden persé de Shamu show nog eens zien. We gingen voor de show van 17.30 uur, dat is een aanrader, het stadium was half gevuld en we hadden prima seats. Omdat ik er geen genoeg van krijg,  nog éénmaal een fotoserie van deze prachtige dieren.

Tillt

lief

yeah

look at me   whoppa

Seaworld 046

De show eindigt om 18.00 uur en dan sluit in deze tijd van het jaar ook het park.

bye bye

In de sunset van Florida reden we, lekker nababbelend, huiswaarts waar ik op de I4 werkelijk bijna een ongeluk veroorzaakte, ik verwisselde van rijbaan, keurig naar de linkerbaan, richtingaanwijzer uit, maar waar de andere auto vandaan kwam, geen idee, ik heb hem stomweg niet gezien. Gelukkig is het goed afgelopen.

We hebben ‘thuis’ gegeten en een borrel voor de schrik genomen.