We deden hetzelfde als de laatste week vóór ons vertrek naar Florida december.
Maar eerst gaan we op afscheidstoernee.
Natuurlijk Seaworld, het was een warme dag en er zou regen komen, maar die voorspellingen pakken wel eens anders uit, lijkt Nederland wel, dus we vertrokken naar ons favoriete park.
De Sealions en Otter show en de Skytower waren wegens onderhoud gesloten, de Skytower was wel aan het proefdraaien. Na de petshow en een wandeling door het park kwamen we bij One Ocean, de orca's waren zonder training aan het warm draaien en dat was leuk om te zien.
De show was anders dan anders, in het langzame gedeelte ontbrak de 'kiss', op de uitloop lag één orca en stak zijn tong uit naar de trainster.
Behalve de foto voordat de show begon heb ik geen enkele foto gemaakt, wat een opluchting om zo relaxed te kijken. Nu kun je goed de trainers zien en inschatten waar ze uit het water komen.
Daarna naar Blue Horizon en wat een verrassing, de show is bijna weer geheel zoals vroeger, de duikers ontbreken nog maar verder is de show weer in tact. De kabels maakten veel krakende geluiden, nieuwigheid zullen we maar denken. De 'boze mannen' zijn ook weer terug en zij sprongen volkomen synchroon, prachtig!
Het is een fantastische show, vol energie, snelheid, kleur, skills, na afloop ging het publiek uit zijn dak, kippenvel!
De pilotwales springen steeds hoger en ze hebben inmiddels een rol in het naspetteren van het publiek, wat ze heel goed afgaat. De vrolijke dolfijnen zijn altijd een feestje om te zien!
Daarna op naar de pinquins, altijd schattig. We hadden geen zin in die ride, maar je moet toch in diezelfde rij en vlak ervoor is er een aparte deur voor de non-riders. Ik heb gelezen dat ze dat gaan veranderen, een goede beslissing want het is tijdverspilling om in een rij te staan voor een ritje dat je niet gaat maken.
Tja woensdag was er een tornado watch, we hebben hier niets gezien behalve zware regenval maar in de Panhandle is het behoorlijk tekeer gegaan en is er aanzienlijke schade.
We waren bij onze buren uitgenodigd om te eten en het was een erg leuke avond. Suzette had heerlijk gekookt en we hebben lekker gegeten, wat een gastvrije mensen, niets was ze te veel, we werden er verlegen van.
Met onze andere buren zijn we vrijdagavond buiten de deur gaan eten in St. Cloud, een ritje van normaal gesproken 20 minuten, maar de US192 stond al vroeg helemaal vol aan beide kanten. Maakt niet uit, tijd genoeg.
Het was erg gezellig, we hebben het getroffen met de vaste bewoners. Zij bewaren wat spullen van ons tot we in december weer terugkomen, want dat is wel de planning!
Zaterdag was ineens de dag van vertrek aangebroken, rustig naar de luchthaven gereden waar het erg druk was. Zo sneu, Ray had geen TSA pre en op mijn tickets stond dat wel aangevinkt. Erg vrolijk, zonder iets uit te doen of uit de tas te halen, laptop, tablet e.d., was ik zo klaar en wachtte Ray op die er ook snel aankwam. Hij had geen laptop o.i.d. bij zich, dus ook dat was zo gepiept.
Vervolgens kreeg ik spontaan een bloedneus, heel fijn als je moet gaan vliegen. We zijn even rustig gaan zitten en behalve hoofdpijn ging het verder redelijk.
Via Facebook kwam ik erachter dat Marleen een mede Florida ganger bij dezelfde gate zat, we zijn naar elkaar op zoek gegaan en hebben kennis gemaakt, altijd leuk zo'n spontane meeting.
Over de vlucht naar Washington valt niets te vermelden, oh ja toch. Ik zat in het midden tussen twee mannen, wat is het toch met die testosteron bommen, waarom eigenen ze zich gewoon de armleuning toe, ik zat met mijn armen tegen mijn middel gedrukt, voelde de vakantierollen erg goed zitten, totdat ik Ray 'vriendelijk' verzocht om de armleuning te delen, wat hij ook deed, maar die andere knakker bleef stug doorlezen.
Vanuit Washington naar Amsterdam hadden we (voor de kenners) exit row 19 in de 767, dus een zee van ruimte. Voordat we het wisten waren we de plas over.
Zo is een einde gekomen aan drie heerlijke maanden Florida, wat hebben we genoten en wat voelen we ons bevoorrecht.
Tijdens deze vakantie heb ik geen enkele sunset foto gemaakt. In het vliegtuig op International Airport Washinghton Dulles ging de zon onder en kon ik nog snel deze afscheids plaatjes schieten, ik word nu al weemoedig. Let maar niet op de kwaliteit van de foto's, het is de sfeer ...
Thuis was alles perfect, de planten doen het prima er stond een mooi boeket rozen allemaal dankzij onze geweldige buren Erna en Hans.
Allemaal bedankt voor het meelezen en je reacties op het blog en Facebook, daar ben ik altijd erg blij mee.
De komende tijd gaan weer velen de plas over en ik verheug met nu al op jullie verhalen, dus laat ze maar komen.
Een geweldig voorjaar en zomer gewenst en graag weer tot de volgende keer!