maandag 28 januari 2013

Wat een week…

De afgelopen week hebben we ons niet verveeld en eigenlijk wel het een en ander meegemaakt. Op een zonnige ochtend vertrokken we richting Florida Mall voor een shopdag, onderweg moesten we tanken en we reden naar een benzinestation.  Hier waren we ineens getuige van een heuse arrestatie. Drie politiewagens en een stuk of 5 agenten waren aanwezig en een vrouwelijke agente fouilleerde een jonge vrouw die geboeid tegen een politiewagen was gezet, net zoals in televisieseries. Bij de kassa vroeg ik aan de kassiere wat er aan de hand was en ze vertelde dat zij de politie had gebeld omdat deze vrouw een hooker was die haar klanten lastig viel, Wij vonden het een triest gezicht en hadden medelijden met haar. Ze werd uiteindelijk meegenomen in de politie auto.

Van onze house minder Ron kregen we een telefoontje dat er een envelop uit Tulsa op onze mat was gevallen. We verwachtten niets dus vroegen hem om de envelop te openen, guess what, surprise… een boete van $ 175,— we hebben door het rode stoplicht bij Thacker/192 gereden. We geloofden het gewoon niet, *we rijden niet door het rode licht*. We hebben gebeld met Alamo, (want zij incasseren het bedrag voor de Amerikaanse CJIB) en dan krijg je een code waarmee je kunt inloggen en dan zie je de video. We zagen echt onze rental en we reden door het rode licht. Nog beter opletten dus.

We hebben een verwendag achter de rug, eerst een pedicure/manicure bij Camilla. We werden geholpen door Amy. Zij komt uit Vermont en is hier opgegroeid zodat we lekker met haar konden kletsen. Ze vertelde dat het personeel geen salaris verdient, zij krijgen slechts een kleine commissie per klant, voor de rest moeten ze het hebben van de fooien. Amy vertelde dat ze op slechte dagen helemaal niets verdiende. Ze was ook niet zo gesteld op de  Vietnamese manager, om het maar eens zachtjes uit te drukken.

Daarna zijn we naar Regis gegaan waar Enzo de haren van Leonine in een prachtige coupe heeft geknipt. Foto zie helemaal onderaan…

straatje

We zijn een dagje naar St. Agustine geweest, het oudste stadje van Amerika.  Het is behoorlijk toeristisch en in de nauwe straatjes tref je restaurants, shops, restaurants en shops aan. Het is een leuk oud stadje en we hebben een paar uurtjes rondgelopen, zeker rond het fort kun je heerlijk wandelen met uitzicht op de oceaan. Het is wel een pittige autorit van ruim twee uur vanaf Kissimmee.

spoiled dogsuithangbord

We zagen een accordeonist die zijn arme poedel een pruik en zonnebril had opgezet, we hebben er uiteraard geen foto van gemaakt want daar houden we niet van.

Gisteren vernamen we dat onze Koninging afstand doet van de troon ten gunste van WA. Op zo’n moment is Nederland toch wel ver weg. Maar inmiddels haar toespraak gezien en alle artikelen gelezen zodat we weer volledig op de hoogte zijn.

De tijd vliegt en gisteren moest Leonine weer naar huis, we hebben haar naar Sanford gebracht voor de vlucht met Arkefly. Sanford is een uurtje rijden, het is een kleine luchthaven, 2 terminals a en b, je kunt makkelijk voor de deur stoppen en op je gemak uitgebreid afscheid nemen, wat dus ook deden. Leo liet ons nog weten dat ze een prima stoel heeft en in Miami kan blijven zitten, dat is relaxed. We duimen voor een forse tailwind zodat het toestel de oceaan extra snel overvliegt. Wat was het toch weer leuk, waarom komen we toch altijd tijd tekort?

Tot snel...

Dag lieve Leonine tot heel snel…

dinsdag 22 januari 2013

Chocolate Kingdom…

Vandaag hadden we spectaculaire belevenis, die we jullie niet willen onthouden. Het was een zonloze middag met een dreigende lucht, we vonden dat we wel een opvrolijker konden gebruiken en besloten om naar het veelbelovende Chocolate Kingdom te gaan. We hadden visioenen van chocolade fonteinen waar we ongelimiteerd van konden snoepen.

chocolate kingdom

We kochten een ticket van $ 15,00 ex. tax ($ 12,- voor kids) en liepen wat rond in de ontvangsthal totdat de rondleiding door de ‘fabriek’ zou beginnen.

DSCF1818

Om 3 uur kwam er beweging en werd ons verzocht ons ticket af te geven (alsof we gingen boarden in een 747) en werden we naar een piepklein kamertje met 6 banken gedirigeerd, daar hing een grote televisie aan de muur. Plotseling kwam er een vrouw binnen die ons met een heel hoge stem toesprak waardoor we het het gevoel hadden dat we kleuters op schoolreisje waren. Ze vertelde dat we eerst een film zouden bekijken, toe maar. De film gaf een overzicht van de historie van cacao, waar deze in de wereld wordt verbouwd en het verwerkingsproces. Vervolgens kregen we een animatiefilm met in de hoofdrol Prince Look Good, die heel graag met prinses Chocolina wilde trouwen en een bijzonder geschenk voor haar had, waardoor zij zeker voor hem zou ‘vallen’, namelijk chocolade schoentjes. Prince Look Good had een draakje bij zich die met zijn hete adem over de chocolade schoentjes blies waardoor deze smolten. Hallooooo, zijn jullie er nog??

Vervolgens moesten er dus nieuwe chocolade schoentjes worden gemaakt en dat  ‘gingen we gezamenlijk doen’. We liepen door een aantal kamers waar het proces van cacaoboon tot chocolade wordt getoond, dit gebeurt aan de hand van het tonen van plaatjes en af en toe die werd de televisie ingeschakeld zodat prince Look Good weer een duit in het zakje kon doen.

In het kort, het is geen fabriek of pattisserie die het productieproces of de verwerking van de cacaoboon tot chocolade toont, maar een korte film en vervolgens een kinderachtige verhaaltje. Oh ja als je een goed antwoord gaf kreeg je een high five van de kleuterleidster. Het décor is gemaakt van bord karton, behalve aan het einde waar je een paar niet werkende machines ziet. Als je denkt dat je wat mag proeven kom je ook bedrogen uit, 1 rauwe cacaoboon, een slokje chocolademelk met cayennepeper en 1 klein chocolaatje.

Aan het einde van de ‘rondleiding’ mocht je je eigen chocoladereep maken, maar zoals vaak zat het venijn in de staart, want dat kost $ 5,—. Wij vonden het geheel een absolute rip-off.  Wij hebben ons overigens kostelijk geamuseerd bij een attractie waarvan we zoveel verwachtten en waar we ons eigenlijk bijna meteen na binnenkomst al afvroegen, ‘waar gaat dit naartoe’, nou het leidt nergens toe. Als we dit van tevoren hadden geweten hadden we voor dat geld heerlijke chocolade gekocht want heerlijke chocolade verkopen ze, echt waar!

Voor morgen spannende plannen, Camilla’s day Spa en Leonine gaan ook naar naar Enzo, een metamorfose…?

zaterdag 19 januari 2013

Van alles wat…

We zijn hier vijf weken en kunnen nu al zeggen dat het een succes is, relaxed, heerlijke temperaturen en van alles te doen. We benijden jullie niet met dat winterweer. De frequentie van het verslag is toch wat minder is dan gepland, maar ja er is ook zoveel te doen.

We gaan even terug naar onze heenreis met United. Op de vlucht van Amsterdam naar Washington zaten we op rij 19 van een 767 en de kenner weet dan meteen dat dit prima plaatsen zijn. Maar hier kleeft ook een nadeel aan, de toiletten van de business class zitten ervoor, weliswaar gescheiden door zo’n ‘prachtig’ United gordijn maar toch. Onze leeslampjes reageerden op het aan- en uitschakelen van de toiletverlichting, zodra een iemand het toilet inging dan schakelt daar automatisch het licht aan, nou op dat moment floepte bij ons het licht uit en vice versa, we waren niet echt amused. Het videoscherm van Ray was niet uit de stoel te krijgen, dat was geblokkeerd en de mijne viel met regelmaat uit. We konden dus nauwelijks lezen noch video kijken. Tegen het einde van de vlucht kwam de purser ons vragen hoe we de vlucht hadden ervaren, wij vertelden haar van de technische onvolkomenheden op deze seats. Ze vond het heel vervelend en ze gaf ons haar visitekaartje met een email adres van United en vroeg ons onze klacht daar in te dienen en vooral haar naam daarbij te vermelden. Dat hebben we inmiddels gedaan en een paar dagen geleden kregen we bericht van United, excuses en daarbij ontvingen we ieder een voucher van $ 200,—te gebruiken op een volgende boeking. Moeten we weer, he bah!

DSCN0442

Onze huurauto heeft wegens administratieve redenen een huurperiode van 4 weken en vorige week vrijdag moesten we dus de auto met een lege tank terugbrengen en een andere met een volle tank ophalen op de luchthaven. Het inleveren ging probleemloos, het bonnetje vermeldde tot op de cent het afgesproken bedrag. We liepen vervolgens naar de garage om een andere auto uit te zoeken en konden, net zoals de eerste keer, het contract bij de slagboom laten opmaken. Wat een supersysteem is dat van Alamo. We hebben hetzelfde merk en type gekozen, want de auto rijdt echt heel fijn, echter in de kleur vuurrood. De voiture heeft ook mooie velgen zodat Penpe ook tevreden kan zijn.

Omdat het zo warm is heb ik me zaterdag een korte vakantiecoupe laten aanmeten. In de Florida mall bij Regis (voor Saks 5th) werd ik door Enzo geholpen, Enzo is een Italiaan en ging meteen met vakkundige handen door mijn haar daarbij kreten slakend dat het veel te dik, te lang en vooral geen model had. Ik heb Enzo zijn gang laten gaan en hij is een echte professional. ik ben er heel blij mee. Het was een heel plezierig kappersbezoek, hij vertelde over Italie en zijn leven in Amerika, tja ‘Europeanen onder elkaar’, zoals hij dat noemde. Ladies in deze ‘salon’ kun je rustig je haar laten doen.

DSCN0445

Maandag hebben we Leonine opgehaald van Sanford, dat ging vlekkeloos. We waren nog onderweg toen ze belde dat ze al buiten stond. De vlucht is haar prima bevallen, een uur voor schematijd geland en immigrations was een lachertje. De afgelopen dagen hebben we gelummeld, gewinkeld en vooral weer veel gekletst en lekker gekookt.

Epcot met Sonja en Leonine close up voor de Bol

Donderdag zijn we met Ton en Lidy naar Epcot geweest. Ray moest  helaas verstek laten gaan, die had zijn teen gestoten die is twee keer zo dik en bont en blauw, hij kon niet in zijn schoen. We gaan samen nog naar Epcot want we kunnen er geen genoeg van krijgen. Met twee auto’s reden we naar Epcot, T&L hebben jaarkaarten en kunnen dus gratis parkeren. Leo bij Ton in de auto en Lidy en ik erachter. Ton was kennelijk zo geanimneerd aan het praten dat hij (zijn volgauto vergetend) met een bloedgang over de 192 scheurde, hij zag gelukkig net op tijd de sheriff die op snelheid controleerde. Wij er hijgend achteraan, de afslag nam hij op het allerlaatste moment en met ware doodsverachting kon ik het stuur nog omgooien zodat we ook de afslag konden nemen. Ton kan Diamond parkeren en Lidy wapperde naast me met haar 2012 kaart, binnenstebuiten, het lukte zodat we pal voor de ingang stonden.

Epcot met Sonja en Leonine en De Bol

Zij zijn zeer ervaren Epcotgangers en de eerste gang was naar de fastpasses voor Soarin, Leonine kende deze attractie niet en ik heb er slechts 1 keer ingezeten. Behalve luidruchtige Brazilianen was het niet zo druk en wij hebben zonder wachttijden de meeste attracties kunnen doen.

Voordat we Soarin in gingen was Ton toch wel wat bezorgd of we deze ‘met of zonder beentjes’ zouden kunnen doen. Afhankelijk van de rij waar je zit heb je al dan niet zicht op de bungelende beentjes van de mensen in rij voor je, helaas, we hadden ‘beentjes’. Maar wij hadden er geen last van, want Soarin is toch zo’n prachtige attractie, een virtuele vliegreis over Amerika die veel oh’s en ah’s oplevert. De nieuwe Test Track hebben we op het randje gedaan, net toen we naar buiten scheurden kregen we een regenbui midden in het gezicht. Als het regent wordt Test Track gesloten, dus we hadden echt geluk.

IMG_9225

 

 

 

 

 

 

Was het aanvankelijk warm, 30 graden en zonnig, halverwege de middag daalde de temperatuur naar 15 graden en begon het te miezeren. Na al die warme dagen waanden we ons even in het koude Nederland. We kregen het zo koud in onze zomerse outfitjes dat we besloten het park te verlaten. We reden weer achter Ton aan, want hij wist de weg zo goed binnendoor. Hmm … hij bleek de afslag te hebben gemist. Als hij niets had gezegd, hadden we het niet eens gemerkt. Samenvattend: supergezellige dag.

Gisteravond hadden we een afscheidsetentje met Ton en Lidy, zij vliegen helaas vandaag terug naar Nederland, ik denk dat ze nog wel even wilden blijven, zeker gezien de weersverwachting morgen in Nederland. Bij de Olive Garden hebben we teruggekeken op heel plezierige en vrolijke weken, die smaken naar meer…

afscheidsetentje

vrijdag 11 januari 2013

Shoppen, villa’s kijken, niets doen…

Het is alweer een week geleden dat het weblog is bijgewerkt dus is het wel de hoogste tijd. We hebben het ook zo druk, soms met nietsdoen, dat het er gewoon bij inschiet. Ook heb ik deze week met een neus bijholte ontsteking getobd die maar niet overging. Uiteindelijk toch een bezoekje aan de arts moeten brengen. De voorgeschreven medicijnen beginnen hun werk te doen. Kosten $ 323,- voor het consult, vooraf betalen please, en $ 41,- voor de medicatie.

Het is nu een stuk rustiger op de weg, in de outlets en malls, zodat we eindelijk hebben geshopped en ook goed gescoord. Vanmiddag liep ik toch hier tegen aan, het was liefde op het eerste gezicht, lekkere makkelijke Tommy stappers. De andere tasjes hebben we maar  snel uitgepakt, het zou een te genant plaatje hebben opgeleverd.  ;-)

shoes

Ook hebben we deze week ons duurste kopje koffie ooit gedronken in een simpele coffeeshop. In de outlet LBV zit de World of Coffee en we bestelden twee koffie, that will be $ 8,50, nou ja ze spreken met een Frans accent misschien zit het daarin, wij vonden het over the top!

We hebben niets te klagen over het weer, dit zou de koudste week van het jaar in Florida moeten zijn, maar het is een warmterecord. De meteorologen op de televisie kunnen er geen genoeg van krijgen. *Het zijn juni temperaturen juichen ze*, wij moeten er nog even aan wennen want de humidity is vrij hoog. Voorlopig blijft het ook zo!

Wat is zo’n lang verblijf relaxed, je hebt geen haast, doe je een dag helemaal niets dan is dat geen enkel geen probleem want je hebt tijd genoeg. We weten  nu al dat we in december weer deze kant op willen en de villa jacht is geopend. Waar we nu verblijven voldoet uitstekend, maar je wilt toch verder kijken nietwaar. We vroegen Ton en Lidy of ze ons behulpzaam wilden zijn in onze speurtocht en zo ging we op een zonnige zondagmorgen op pad. We hadden een aantal adressen van de makelaar gekregen en zijn ze stuk voor stuk afgegaan, leuk om te doen. De een stond in een verkeerde buurt, de ander had een matig uitzicht, die had een rare pol, anyhow ons stekje voor december zat er nog niet bij. De jacht gaat gewoon door en er is zoveel keuze.

DBW374

In de middag hebben we een bezoek aan Down Town Disney gebracht, wat rondgelopen, gekeuveld, hapje gegeten, hoe fijn kan een zondagmiddag zijn.

DBW0377

Nadat Lidy en ik terugkwamen van het toiletteren stonden er een stel met Ton en Ray te praten, het bleken Bert en Yvonne te zijn (Elstars op het FF). Zij verblijven in Bradenton aan de prachtige Gulfcoast. We hebben gezellig gekeuveld en na een leuke groepsfoto namen we hartelijk afscheid. Zij moeten helaas dit weekend terug naar huis.

groep DTD

We zijn weer naar Seaworld geweest, tot nu toe hadden we alleen de wintershows bezocht, maar er is zoveel meer. Wat een rust, nergens wachten en de restaurants zijn nagenoeg leeg. We maakten een ritje met de skytower, altijd doen (is overigens nu gratis), geeft mooi overzicht van Seaworld en de omliggende parken. We hebben geen shows bezocht behalve Clyde and Seymore, maar dat was voor de geweldige mimespeler. Zodra hij binnenkwam barstte er een daverend applaus los. De man is super.

Mimespeler

De show vinden wij zeer mager en ik kan me niet herinneren dat er ooit iets is veranderd in het kinderachtige verhaal. Je ziet zelfs mensen weglopen tijdens de show. Het is echt de hoogste tijd voor een modernisering.

Zo brengen we onze dagen door in Florida, af en toe een huishoudelijke taak, maar vooral op stap en bovenal genieten van de zon in een relaxte sfeer.

donderdag 3 januari 2013

Gaylord, bijna een date en Blue spring state park

Oudejaarsavond ligt weer achter ons en we hebben genoten van het vuurwerk hier in Creekside. Om 22.00 uur hoorden we wat in de straat en een lieve paps had sterretjes die hij met zijn dochtertjes aanstak. Om middernacht een paar knalletjes, ja het was een dolle boel hier.

Op nieuwjaarsdag ging weer eens de telefoon, geen verzekeringsmaatschappij, geen goede doelen bedel telefoontjes, nee een man aan de andere kant en hij vroeg: “are we still on for tonight…” ik was even still, wist niet wat me overkwam en bedacht dat ik maar even mee moest gaan, “yeah sure, what is the dresscode”, vroeg ik, dom want door deze vraag viel ik meteen door de mand. Dit is Florida en dat is altijd informeel. Nog even gezellig gekeuveld en de man ging vervolgens zijn vriendinnetje bellen.

Hadden we eerder deze week een eenvoudige maar goede en zeer voordelige maaltijd genuttigd bij Sweet Tomatoes, nu gingen we voor het tegenovergestelde, het Gaylord palms, een top hotel met een uitgebreide sunday brunch. Dankzij de tip en goede ervaringen van Ina, togen wij met Lidy en Ton op een zeer koude maar zeer zonnige zondagmiddag naar Gaylord Palms.

gaylord

Een super de luxe hotel, rond een prachtig atrium zijn diverse restaurant gesitueerd, onze brunch was in restaurant Villa de Flora.

restaurant

Een uitermate verzorgd en gevarieerd buffet voor ieder wat wils, het is een absolute aanrader. Naast ons tafeltje had een leuke groep mensen een verlate kerstviering. Er werd veel gelachen en wij hebben meegenoten van de vrolijkheid maar ook van de kadootjes, sommige dames kregen spannende Victoria Secret setjes die zonder schroom uitgebreid werden getoond en waar Ray en Ton ook uitermate geinteresseerd naar keken. 

Gaylords 001

Na een paar koude dagen is het nu heerlijk, de zon doet haar best en zo langzamerhand is het witte wintervelletje aan het kleuren.

Ray wil graag een hengeltje uitgooien maar wordt behoorlijk belemmerd door Alli, tja het blijft uitkijken geblazen. Rond het meer zit geen hek, wel een waarschuwingsbord dat je de alligators niet moet voeren,  ze kunnen dus ongehinderd naar de huizen lopen. Alle villa’s hebben een lanai dus het zal wel zo’n vaart niet lopen maar we zijn toch voorzichtig. Overigens hebben we een prachtig stukje wildlife achter de villa,

DSCN0328

DSCN0329

DSCN0330

Het serieuze shoppen is nog steeds niet begonnen. Een paar dagen geleden reden we langs Burlington en hebben even binnen gekeken. Hmm niet echt een top shop en tot overmaat van ramp liep een vrouw met haar karretje tegen de achterkant van mijn hiel, allemachtig wat deed dat pijn, ik heb zeer unladylike hardop in het Engels gevloekt (hubby is Engels dus ik heb een uitgebreide vocabulaire). Hier zullen ze ons niet snel meer zien.

We vonden het tijd worden voor het Blue Spring State Park, ik heb er veel over gelezen,  hier overwinteren de manatees in het altijd warme water en samen vertrokken we op een zonnige rustige morgen.

Bij de ingang van het park wordt vermeld hoeveel manatees er die dag zijn geteld, het waren er 138! We hebben over de boardwalks gelopen en heel wat van deze prachtige, de meest zachtaardigste dieren ter wereld, gezien. Het fotograferen was lastig vanwege de reflectie op het water.  Het was een plezierig natuurdagje, alhoewel het behoorlijk warm was voor de wandeling.

We hebben erg lekker gelunched bij Appelbee’s, soup and salad, gaan we vast nog eens doen.

Op het blog van Hannie had ik iets gelezen over Magic Shell chocolate. Dat is vloeibare chocolade die je over je ijsje doet, de chocolade wordt snel hard, oh wat is dat lekker.

We zijn inmiddels bijna 3 weken in Florida en volledig gewend. ‘s morgens vroeg wordt de krant (in plastic) op de drive gegooid en eigenlijk moet je dan, zoals je in die series ziet, in negligee die krant gaan halen. Mwah zo Amerikaans ben ik (nog) niet, eerst dat negligee… shoppen!