Van alles wat…

We zijn hier vijf weken en kunnen nu al zeggen dat het een succes is, relaxed, heerlijke temperaturen en van alles te doen. We benijden jullie niet met dat winterweer. De frequentie van het verslag is toch wat minder is dan gepland, maar ja er is ook zoveel te doen.

We gaan even terug naar onze heenreis met United. Op de vlucht van Amsterdam naar Washington zaten we op rij 19 van een 767 en de kenner weet dan meteen dat dit prima plaatsen zijn. Maar hier kleeft ook een nadeel aan, de toiletten van de business class zitten ervoor, weliswaar gescheiden door zo’n ‘prachtig’ United gordijn maar toch. Onze leeslampjes reageerden op het aan- en uitschakelen van de toiletverlichting, zodra een iemand het toilet inging dan schakelt daar automatisch het licht aan, nou op dat moment floepte bij ons het licht uit en vice versa, we waren niet echt amused. Het videoscherm van Ray was niet uit de stoel te krijgen, dat was geblokkeerd en de mijne viel met regelmaat uit. We konden dus nauwelijks lezen noch video kijken. Tegen het einde van de vlucht kwam de purser ons vragen hoe we de vlucht hadden ervaren, wij vertelden haar van de technische onvolkomenheden op deze seats. Ze vond het heel vervelend en ze gaf ons haar visitekaartje met een email adres van United en vroeg ons onze klacht daar in te dienen en vooral haar naam daarbij te vermelden. Dat hebben we inmiddels gedaan en een paar dagen geleden kregen we bericht van United, excuses en daarbij ontvingen we ieder een voucher van $ 200,—te gebruiken op een volgende boeking. Moeten we weer, he bah!

Onze huurauto heeft wegens administratieve redenen een huurperiode van 4 weken en vorige week vrijdag moesten we dus de auto met een lege tank terugbrengen en een andere met een volle tank ophalen op de luchthaven. Het inleveren ging probleemloos, het bonnetje vermeldde tot op de cent het afgesproken bedrag. We liepen vervolgens naar de garage om een andere auto uit te zoeken en konden, net zoals de eerste keer, het contract bij de slagboom laten opmaken. Wat een supersysteem is dat van Alamo. We hebben hetzelfde merk en type gekozen, want de auto rijdt echt heel fijn, echter in de kleur vuurrood. De voiture heeft ook mooie velgen zodat Penpe ook tevreden kan zijn.

Omdat het zo warm is heb ik me zaterdag een korte vakantiecoupe laten aanmeten. In de Florida mall bij Regis (voor Saks 5th) werd ik door Enzo geholpen, Enzo is een Italiaan en ging meteen met vakkundige handen door mijn haar daarbij kreten slakend dat het veel te dik, te lang en vooral geen model had. Ik heb Enzo zijn gang laten gaan en hij is een echte professional. ik ben er heel blij mee. Het was een heel plezierig kappersbezoek, hij vertelde over Italie en zijn leven in Amerika, tja ‘Europeanen onder elkaar’, zoals hij dat noemde. Ladies in deze ‘salon’ kun je rustig je haar laten doen.

Maandag hebben we Leonine opgehaald van Sanford, dat ging vlekkeloos. We waren nog onderweg toen ze belde dat ze al buiten stond. De vlucht is haar prima bevallen, een uur voor schematijd geland en immigrations was een lachertje. De afgelopen dagen hebben we gelummeld, gewinkeld en vooral weer veel gekletst en lekker gekookt.

Donderdag zijn we met Ton en Lidy naar Epcot geweest. Ray moest  helaas verstek laten gaan, die had zijn teen gestoten die is twee keer zo dik en bont en blauw, hij kon niet in zijn schoen. We gaan samen nog naar Epcot want we kunnen er geen genoeg van krijgen. Met twee auto’s reden we naar Epcot, T&L hebben jaarkaarten en kunnen dus gratis parkeren. Leo bij Ton in de auto en Lidy en ik erachter. Ton was kennelijk zo geanimneerd aan het praten dat hij (zijn volgauto vergetend) met een bloedgang over de 192 scheurde, hij zag gelukkig net op tijd de sheriff die op snelheid controleerde. Wij er hijgend achteraan, de afslag nam hij op het allerlaatste moment en met ware doodsverachting kon ik het stuur nog omgooien zodat we ook de afslag konden nemen. Ton kan Diamond parkeren en Lidy wapperde naast me met haar 2012 kaart, binnenstebuiten, het lukte zodat we pal voor de ingang stonden.

Zij zijn zeer ervaren Epcotgangers en de eerste gang was naar de fastpasses voor Soarin, Leonine kende deze attractie niet en ik heb er slechts 1 keer ingezeten. Behalve luidruchtige Brazilianen was het niet zo druk en wij hebben zonder wachttijden de meeste attracties kunnen doen.

Epcot VIEW SLIDE SHOW DOWNLOAD ALL

Voordat we Soarin in gingen was Ton toch wel wat bezorgd of we deze ‘met of zonder beentjes’ zouden kunnen doen. Afhankelijk van de rij waar je zit heb je al dan niet zicht op de bungelende beentjes van de mensen in rij voor je, helaas, we hadden ‘beentjes’. Maar wij hadden er geen last van, want Soarin is toch zo’n prachtige attractie, een virtuele vliegreis over Amerika die veel oh’s en ah’s oplevert. De nieuwe Test Track hebben we op het randje gedaan, net toen we naar buiten scheurden kregen we een regenbui midden in het gezicht. Als het regent wordt Test Track gesloten, dus we hadden echt geluk.

 

 

 

 

 

 

Was het aanvankelijk warm, 30 graden en zonnig, halverwege de middag daalde de temperatuur naar 15 graden en begon het te miezeren. Na al die warme dagen waanden we ons even in het koude Nederland. We kregen het zo koud in onze zomerse outfitjes dat we besloten het park te verlaten. We reden weer achter Ton aan, want hij wist de weg zo goed binnendoor. Hmm … hij bleek de afslag te hebben gemist. Als hij niets had gezegd, hadden we het niet eens gemerkt. Samenvattend: supergezellige dag.

Gisteravond hadden we een afscheidsetentje met Ton en Lidy, zij vliegen helaas vandaag terug naar Nederland, ik denk dat ze nog wel even wilden blijven, zeker gezien de weersverwachting morgen in Nederland. Bij de Olive Garden hebben we teruggekeken op heel plezierige en vrolijke weken, die smaken naar meer…