De thuisreis en een terugblik

Aan alles komt een einde zo ook aan deze 7 weken Florida. Donderdagmiddag hebben we koffers ingepakt en het gewicht zo goed mogelijk verdeeld.
Donderdagavond hebben we met een heerlijk dineetje afscheid hartelijk genomen van Rudy en Anna. Ray heeft heel wat fishingtripjes met Rudy ondernomen. Het was buitengewoon gezellig en de afspraken voor de volgende winter staan al.

Vrijdagochtend zijn we rustig naar de luchthaven gereden, de koffers bleken keurig onder de 23 kg per stuk, dus geen genante overpak sessies in de hal. De vlucht naar Chicago had een uur vertraging, maar gezien de overstaptijd maakten we ons niet zo druk.
In Chicago waren we binnen een mum van tijd bij de gate voor het vertrek naar Amsterdam. We konden echter onze ogen niet geloven, slechts een handjevol passagiers aan de gate. Het boarden begon heel snel en het ritueel, 1k, first, business werd afgewerkt en vervolgens zei de beste man ‘the rest of the passengers can board now’. We zaten met ca. 30 passagiers in E+ en E samen.
Het bleek dat de vlucht vanuit Denver wegens sneeuw was gecancelled en die passagiers stonden geboekt op deze vlucht naar Amsterdam.
We hadden allemaal twee of drie stoelen en wij hebben heerlijk languit op 3 stoelen, met 3 kussentjes en 3 dekentjes gelegen, het was muisstil. Helaas wel behoorlijke tubulentie, zelfs zodanig dat de flight attendants moesten gaan zitten.
Het eten hebben we nog nooit zo slecht meegemaakt, maar what’s new, telkens als we denken dat het niet slechter kan, vinden ze er wel weer wat op bij United, creatief stel daar hoor. We hebben het aan ons voorbij laten gaan, evenals het zo bekende ontbijt.

In Amsterdam was het wegens de weersomstandigheden chaotisch, we hebben ca. een half uur gecirkeld voordat we konden landen. Vervolgens bleek er geen gate vrij te zijn en stonden we nog zo’n 20 minuten op de tarmac voordat we naar de gate konden.

De koffers hadden ook geen haast en helemaal gaar liepen we naar de uitgang.
Op het moment dat we door de groene ‘niets aan te geven’ uitgang liepen keek een douane beambte ons aan en riep ons apart, he nee, hier hadden we dus echt geen zin in. De beste man vroeg waar we waren geweest en of we ‘nog wat hadden gekocht’. De Acer zat in de handbagage en het leek wel of hij door de tas heen kon kijken. Ik besloot open kaart te spelen en vertelde dat we een tablet hadden gekocht, ‘hoe interessant, mag ik die eens zien’ en ‘wat heeft deze gekost’. Ik noemde de prijs en hij vond het een mooie deal !? Of we verder nog wat hadden aangeschaft, ik gaf aan dat we kleding enz. hadden gekocht maar dat we per persoon zeker niet boven de 450,- euro uitkwamen. Hij wenste ons een fijne dag en richtte zich op een volgend slachtoffer.
Léonine stond ons op te wachten en nadat we de 4 koffers in haar auto hadden gepropt konden we eindelijk huiswaarts. Wat een plaatje onderweg, het sneeuwlandschap en aangevroren mist op de bomen, fantastisch, maar oh wat koud.
De zeven weken zijn voorbij gevlogen, we hebben enorm geluk gehad met het weer en hebben met volle teugen genoten.
De vijf weken in de villa waren geweldig en de twee weken op Cane Island achteraf ook. Het zijn mooie condo’s met alles dr’op en dr’aan, je hebt een prima deal. We hebben het daar uitstekend naar ons zin gehad. Het stukje 192 bij Cane Island is erg gezellig, het is er levendig en er zijn veel restaurants e.d.

                           

Gedurende deze vakantie hebben we maar liefst 3 huurauto’s gereden, nummer 1 ging bijna in de hens, nummer 2 vonden we een onelegante grote bus en nummer 3, de nagelnieuwe Dodge Charger, was een droom auto, hier hebben we heel wat fijne miles in gereden.

De benzineprijs zagen we stijgen van $ 3,34 (per gallon) bij aankomst tot $ 3,57 nu, nog niet veel voor Nederlandse begrippen maar de Amerikanen klagen steen en been.
Inmiddels zijn we een aantal dagen thuis en koesteren de mooie herinneringen terwijl we uitkijken over het ijskoude zonnige winterlandschap van Ypenburg.

De plannen voor de volgende winter zijn min of meer concreet.
Maar eerst zullen Léonine en ik in het voorjaar nog een trip ondernemen, we weten nog niet precies waar naartoe, maar dat we de plas overgaan is zeker.
Graag wil ik alle lezers, volgers, facebookers en twitteraars of je nu wel of geen berichtje achterliet, hartelijk bedanken voor je belangstelling, we hebben dat erg gewaardeerd.