We zijn er…

Wat een slecht weer vrijdagmorgen, regen en wind, echt een dag om naar de Sunshine state te vertrekken. Léonine haalde ons om half acht op en goed geluimd gingen we op weg. De radio gaf geen ernstige file’s door en vrolijk kwetterend draaiden we de A4 op. Daar ging het meteen mis, we belandden in de stilstaande file, takelwagens, ambulance, politie alles kwam voorbij. Op de radio hoorden we dat de vertraging zo’n 55 minuten zou zijn. Léonine stelde nog een route binnendoor voor, maar RJ tweette dat het na een bepaald punt zou doorrijden en daar waren we toen bijna. Jakkes wat een stress.

Het online incheck systeem van United was donderdag uit de lucht en we konden pas ‘s avonds inchecken. Ja hoor evenals vorige keer was de incheck voor Ray niet mogelijk, die moest zich melden bij de United representative.  

Dat ging allemaal gesmeerd zodat we toch nog tijd hadden voor een kop koffie. De security check en het boarden verliep goed en zittend vanuit onze riante exit rows bekeken we het gedoe met die grote stukken handbagage. 

De vlucht verliep rustig en 9 uur later de landing in  Chicgo, naar immigrations, we waren direct aan de beurt. Vriendelijke officer, totdat hij zei: “mr Raymond your fingerprints are not coming through, we have to investigate, pls wait here an officer will pick you up.”

Ik mocht bij hem blijven en we werden naar de ‘US border and security patrol’ gebracht, een ruimte met houten banken. Een aantal mensen met een Zuid Amerikaans uiterlijk zaten daar wat wezenloos voor uit te staren. De officers zijn behoorlijk bewapend en hebben een stug uiterlijk, het was aardig intimiterend. We hebben daar zo’n half uur gezeten en ineens werd het paspoort gebracht en wenste de man ons een nice day, we waren nogal verbaasd, maar blij dat we eindelijk de koffers konden halen en door de douane brengen en naar de gate voor de  vlucht naar Orlando. Maar eerst zijn we naar de gate gelopen waar Ina en Arjan aankwamen vanuit Orlando.  Zij gaan weer even naar Nederland en hebben we fijn kunnen bijkletsen.

De vlucht naar Orlando verliep probleemloos en we begaven ons al snel naar de Alamo balie om de huurauto op te halen. De vrouw wilde ons een upgrade aanpraten en was daar behoorlijk dwingend in. Maar we hebben voet bij stuk gehouden, de kosten voor een upgrade waren zo’n

$ 500,- en daar kun je veel leuke dingen mee doen. De vrouw was not amused, ze gooide het contract bijna naar ons.

Voor alle auto freaks: we hebben geen SUV met stoelairco of –verwarming, geen achteruitrij camera, geen laatste technische snufjes, we hebben een simpele auto die ons van A naar B brengt, meer hebben we niet nodig. Je begrijpt het, geen foto van bakkie.

In de villa, in kerstsfeer, stond de wijn klaar, die hebben we op het terras soldaat gemaakt, het was nog 19 graden, daarna de koffers een beetje uitgepakt en slapen. Het was inmiddels middernacht en we waren 24 uur op de been.

We hebben nu inmiddels heerlijk ontbeten, koelkast was goed gevuld ;-) en op het terras koffie gedronken. Het is nu al 20 graden. De TV blert dat het super saturday is, dat is het laatste volledige koopweekend voor de kerst. De malls worden het niet vandaag, wel naar de Walmart en andere noodzakelijke(!) boodschappen. Vanmiddag lonkt de pool:

Onze vriendjes van vorig jaar kwamen ons ook begroeten:

Voor alle komende Floridagangers: de luchthaven van Orlando is geweldig in Kerstsfeer, dat is echt leuk aankomen.