Daar zijn we weer ...

Niets veranderlijker dan een mens. Had ik vorig jaar mijn blog afgesloten met de melding dat het de laatste was, nu kriebelt het toch aan alle kanten. Wil ik echt niet terug kunnen lezen over de overwintering die nog komen gaat, ja natuurlijk wil ik terugkijken, het is zo bijzonder om de koude Nederlandse wintermaanden te ontvluchten in het heerlijke Florida.

Omdat ik niet van plan was te bloggen zijn er, behalve onderstaande, geen foto’s onderweg gemaakt, maar lange leve internet afbeeldingen ;-).

Afgelopen zaterdag vertrokken we met United via Chicago naar Orlando. De taxi haalde ons op tijd op en even na achten meldden we ons bij de balie van United. Online inchecken was niet gelukt, we hebben beiden een nieuw paspoort dus ook een nieuwe Esta en dan ben je meestal gewoon aan de beurt.
Het was rustig op de luchthaven, we konden meteen bij de speciaal voor Amerika security wassen neus (heeft u de koffer zelf ingepakt enz.) doorlopen, maar het was wel grappig want de dame die dit uitvoerde was een Engelse uit dezelfde streek als Ray, dat schiep meteen een band en veel vrolijkheid. Het inchecken ging vlekkeloos en 10 minuten later konden we door de algemene security.

Altijd gedoe, laptop, tablet enz uit de tas, riem af, vestje uit enz. enz. Maar ook dat liep gesmeerd en we gingen op ons gemak koffie drinken. Op het moment dat ik mijn portemonnee uit de tas haalde drong het tot me door, mijn laptop, tablet en sjaal lagen nog in het grijze bakje bij de security, die had ik dus stomweg vergeten mee te nemen. Snel naar beneden en bij de luchthaven informatie deed ik buiten adem, als een gestreste kip mijn verhaal. De man was zo vriendelijk en kalmerend, ik wist nog door welke poort we waren gelopen en hij belde meteen. Gelukkig was de bak gevonden, op verzoek beschreef ik merk en kleur en 5 minuten later kwam iemand het brengen. Ik kon de man wel zoenen zo blij was ik.

Het boarden verliep snel, het vliegtuig bleek voor minder dan de helft vol, we hadden E+ en die was nagenoeg leeg. We hadden allebei twee stoelen en het scheelt zoveel als je behoorlijk de ruimte hebt.  De vlucht naar Chicago verliep rustig, over het eten valt niets te melden, behalve een overheerlijk chocolade ijsje!

Bij immigrations was één stel voor ons zodat we heel snel naar de volgende gate konden voor onze vlucht naar Orlando. Die vlucht was echter bommetje vol, er was 1 stoel over en die was tussen ons in, dus ook hier zaten we ruim.
Het vliegtuig zal vol baby’s en kinderen die een wedstrijd hielden wie het hardst kon huilen en schreeuwen. Een tweeling naast onze zat, aan de andere kant van het gangpad, heeft gewonnen, wat een decibellen produceerden die kindertjes.

De auto hebben we gehuurd bij Hertz, zij hadden de beste aanbieding, als je drie maanden een auto huurt let je wel op de kleintjes. Hertz had een auto voor ons klaargezet, een Volkswagen Jetta, nou boeien auto’s ons niet zo, maar een VW in Amerika rijden, nee dat wilden we niet. We kregen verschillende alternatieven aangeboden en konden ook uit de Gold rij kiezen, uiteindelijk werd het een nieuwe Ford Fusion, met veel toeters en bellen. Uitstekende service en fijne medewerkers bij Hertz, zij hebben geen enkele verzekering of iets dergelijks aangeboden, in tegendeel, 'you are all set and good to go'.

Voordat we wegreden stelde Ray zijn stoel in en vervolgens de spiegels, op het moment dat hij de spiegels stelde, ging de zojuist ingestelde stoel een eigen leven leiden, naar achter, omlaag, omhoog en eindigde in de oorspronkelijke positie, we begrepen er werkelijk niets van. Twee medewerkers hebben ernaar gekeken en uiteindelijk bleek dat er ergens een geheugen was geactiveerd van de vorige bestuurder. Lang verhaal kort, bepaalde knopjes moeten we gewoon vanaf blijven, allebei!
Vanaf de luchthaven reden we naar de villa, bij de Walmart maakten we een tussenstop om ontbijtspullen en een grote fles wijn in te slaan want die borrel waren we wel aan toe. Om 23.00 uur reden we Country Creek binnen, we waren precies 24 uur op. We hebben heerlijk geproost en zijn gaan slapen. Maar ja zo’n eerste nacht is meestal niet zo’n succes, Ray sliep redelijk door maar ik was veel te vroeg wakker en ben er uitgegaan en heb de electronica ingesteld.

Vandaag hebben we groot ingeslagen bij de Dollar Tree en Walmart, daar waren we wel even zoet mee. Vanmiddag hebben we heerlijk op de ligbedden in de zon gelegen, dommelend en dromend dat we nog drie maanden hebben!