De thuisreis

Aan alles komt een eind zo ook aan deze vakantie. Donderdag online ingechecked en vrijdagmorgen in een stralende zon richting de luchthaven. We hadden geluk en vlogen first class naar Washinghton, we konden ook gebruik maken van de Red Carpet Club. Sommige forumgangers zijn daar kind aan huis maar voor ons was dit de eerste keer. Wat kun je daar relaxed wachten op je vlucht, heerlijke koffie, drankjes, hapjes, wat je maar wilt en free wifi. We hebben er heerlijk van genoten.

Red Carpet club Orlando

De vlucht verliep uitstekend. Schuin voor ons zat een klein meisje die met een Ipad bezig was, ze was er zo bedreven is dat we met bewondering zaten toe te kijken, spelletjes, poppen aankleden, met ervaren knuistjes veegde ze over de Ipad. De Ipad was van mams en ze vertelde dat haar dochtertje 3 jaar oud was en beter met de Ipad overweg kon dan zij zelf!

In Washington konden we weer naar de Club omdat we naar Amsterdam BC vlogen, hoeveel geluk kun je hebben.

Economy en E-+ was vol maar BC nagenoeg leeg en er zaten 2 mensen in First.

Na een vervelende heenreis verliep de terugreis uitermate ontspannen. Door de extra vluchten op de heenreis hebben we een aardige verzameling boardingpassen.

We landden precies om 07.00 uur in ‘Hoofddorp’ en na een kwartier taxien kwamen we om 7.15 uur aan de gate. Koffers waren er met 10 minuten. Leonine kwam ons ophalen en zo waren we om 08.30 uur thuis, een record.

Nogmaals bedankt voor alle leuke reacties, het blog wordt tijdelijk in de ruststand gezet, maar begin mei gaat het weer open want op 6 mei vertrekken Leonine en ik weer naar Amerika. We beginnen met een paar dagen Washinghton en vliegen vervolgens door naar Florida. De exacte plannen zijn nog niet bekend, daar gaan we ons de komende tijd op richten.

Als afsluiter een foto die donderdagavond is genomen vanaf de lanai, zo’n mooie Floridiaanse zonsondergang, wat ga ik die de komende tijd missen.

Ieder de komende tijd richting Amerika gaat, fijne vakantie en veel plezier en voor diegenen die er nog zitten, have fun and sun!

De laatste volle dag…

Allereerst bedankt voor alle fijne reacties, het is heel leuk om die te lezen en is mede een stimulans om het weblog bij te houden.

Woensdagochtend hebben we Léonine naar de luchthaven gebracht en afscheid genomen tot zaterdag, dan haalt zij ons op van Schiphol. Het was een heel gezellige week en die is omgevlogen. Op de vlucht naar Washington kreeg ze een mooie upgrade naar BC, naar Amsterdam zat dat er niet in omdat het toestel verre van vol was. Maar 3 stoelen in E+ is ook riant. Inmiddels is ze in Nederland en meldt dat het koud is. 

Gisteren was het 26 graden en hebben we de middag luierend in de zon doorgebracht. 

We komen al vele jaren in Florida en we waren nog steeds niet bij de Olive Garden geweest, altijd was er een, voor ons, te lange wachttijd.

Maar gisteren is het gelukt, we hebben meer dan voortreffelijk gegeten.

Opvallend veel Italiaanse families, maar dat is niet zo verwonderlijk gezien de kwaliteit.

Het heeft gisterenavond en vannacht hard geregend en tegen de ochtend een onweersbui met forse donderslagen. Vandaag is onze laatste dag, de restjes worden opgemaakt, de koffers tevoorschijn gehaald en inchecken voor de vlucht van morgen. Misschien gaan we naar de Prime, daar zijn we nog niet geweest. Het is nu overal zo rustig in de winkels, restaurants, geen files, dat was vorige week wel anders. 

Na een hectische start van onze vakantie, die ons uiteindelijke een volle vakantiedag heeft gekost, is het weer een heerlijk verblijf in Florida geweest. De temperaturen hebben gevarieerd van –3 tot +26.

De villa is ons weer uitstekend bevallen, heel comfortabel en van alle gemakken voorzien.

O ja, een snoepje van Albert Heijn heeft me een afgebroken kies opgeleverd, dat wordt maandag meteen tandarts.

Het zal er vandaag niet meer van komen om een update te plaatsen, die komt vanuit Nederland.

Verwennen en ‘vlooien’

Tijdens onze vakanties is het altijd een goede gewoonte ons te laten verwennen met een mani- en pedicure. Na een tip van Pieter en Petra begaven we ons naar de Camilla Day Spa in de Florida Mall.  Mooie salon, we zaten uiteraard naast elkaar, Léonine werd behandeld door een dame die er duidelijk zin in had, maar niet heus. Ze keek regelmatig alle kanten op en richtte zich nauwelijks op haar job. Léonine probeerde haar tot een gesprek te verleiden maar meer dan ja en/of nee kwam er niet uit. Het meisje dat mij behandelde was van een heel ander kaliber, heel geconcentreerd aan het werk en er ontstond een leuk gesprek. Ze studeerde accountancy, ‘ja zeg, dit werk wil ik toch niet altijd doen’. Ze woonde thuis, haar vader was hertrouwd en ze kon het niet met haar vinden en ze wilde zo snel mogelijk op eigen benen staan. Na afloop van de pedi-manicure krijg je een nekmassage, heerlijk. Goede tip, deze Spa. We hadden dichte schoenen aan en de teennagels waren niet geheel droog dus dan krijg je deze leuke slippers aan.

 

Klein probleem, we moesten op deze slippers de gehele mall door naar het parkeerterrein. Die dingen lopen voor geen meter en we bereikten strompelend de auto. Maar ja, wie mooi wil zijn, moet… strompelen in dit geval.

 

We hadden nog nooit een flea market bezocht en op het forum wordt weleens melding gemaakt dat daar koopjes te halen zijn en daar zijn we altijd voor in. Wat een ‘zooitje’, nee dat is het echt niet voor ons. De flea-market was uitgestorven, we waren de enige bezoekers. Mogelijk dat de aanschaf van een koffer een goede deal kan zijn, maar die hebben we niet nodig, verder niets van onze gading.

Nog even langs Ross, Burlington en Bealls waar we goed zijn geslaagd. Nog even een blik geworpen op het fitness center waar Ray iedere ochtend trouw naar toe gaat, mooie sportschool, Planetfitness, aanrader als je tijdens je vakantie toch een beetje in shape wilt blijven.

De dag hebben we afgesloten bij de Outback Steakhouse.

Morgenochtend gaan we Léonine naar de luchthaven brengen en vrijdag zijn wij aan de beurt, wat gaat het toch snel.

Seaworld

We hadden een stralende dag uitgekozen om naar Seaworld te gaan. Dit was de eerste keer dat we Seaworld bezochten sinds het tragische ongeluk. Het was niet druk, parkeerplekje vlak bij de ingang. In Seaworld is het laagseizoen begonnen, slechts 2 Blue Horizons en 2 Believe shows. We wilden ze allemaal ‘doen’ en dat vroeg om een strakke planning (alsof je aan het werk bent). Begonnen bij Blue Horizon, een prachtige kleurrijke show. We hadden super plaatsen, vlak vooraan. Maar wat is het toch lastig om de dolfijnen te fotograferen, je schiet maar in de hoop dat er één goede foto uitkomt. Er gebeurt zoveel, je weet niet waar je moet kijken.
 


 

Vervolgens stonden Clyde and Seamore op het programma. 
Het entertainment vóór de show maakt deze met name interessant. Een mimespeler begroet de bezoekers met ogenschijnlijk de beste bedoelingen. De ‘slachtoffers’ weten niet dat ze deel uitmaken van een toneelstukje dat hij regisseert. De Pirate show heeft een hoge kinder amusementswaarde. De dieren zijn echter altijd leuk, voor jong en oud.
 
Het hoogtepunt van alle shows is Believe. Deze voorstelling heeft toch wat teleurgesteld. Het belerende openingspraatje duurt 10 minuten, je ziet een filmpje, de veteranen en militairen worden geëerd en eigenlijk wacht je maar op één ding, de Orka’s.
Maar als die dan in aktie komen dan is het een heus spektakel. Die geweldige dieren maken zo’n indruk dat je er stil van wordt. Het is toch zo jammer dat er geen interaktie meer plaatsvindt tussen mens en dier. De show hebben al een aantal malen gezien in het verleden en het ‘samenwerken’ tussen mens en orka is zo bijzonder.
We zagen 11 (elf!) trainers bij het bassin.

De orka’s, ook de kleintjes doen zo hun best.
Na afloop wilden we uiteraard naar de underwater encounter om alle orka’s en ook Tillikum te begroeten, helaas was deze sinds vandaag gesloten wegens onderhoud.
Van groot naar klein want de pinquins konden we uiteraard niet overslaan.
 
De flamingo’s:


Vandaag de laatste dag van Léonine, morgen brengen we haar naar de luchthaven voor de terugreis. Wat zullen we op haar laatste dag gaan doen behalve zonnen… juist!

Happy twenty-eleven!

Happy New Year!

Onze oudejaarsavond was heerlijk, we hebben een mooi diner in elkaar gezet en heerlijk uitgebreid gegeten. Oliebollen en appelflappen hebben we virtueel op een schaal gelegd. We zijn allen niet zo van de vette hap, dus we hebben het niet echt gemist.

De temperaturen zijn inmiddels meer dan aangenaam, we hebben een paar heerlijke uren aan de pool doorgebracht. Uiteraard hebben we ons in de New Years sales gestort, althans dat was het plan, want die plannen hadden meerderen. Het was nagenoeg onmogelijk om vanaf de 535 de 4 op te komen. We hebben de afslag genomen en zijn naar de Premium gesukkeld, want ook daar was het bumper-aan-bumper. We hebben met verbazing en verwondering naar de enorme drukte gekeken, in Nederland kun je vaak een kanon afschieten in de shops.

Bij Tommy vet gescoord, mede dankzij de extra  kortingscoupon van Ina. We hebben, believe it or not, een half uur in de rij voor de kassa gestaan. Maar het was het wachten waard want we hebben lachend onze aankopen afgerekend. In de Foodcourt hingen ze met de benen buiten en bij Starbucks kwam je niet eens binnen.

Op het nieuws horen we dat de luchthavens nu eindelijk weer wat in het normale stramien komen, vertragingen worden geleidelijk weggewerkt. Vandaag is een drukke reisdag in Amerika, de vakanties zijn afgelopen kids gaan morgen weer naar school.

Omdat de drukte nu min of meer achter de rug is staat voor morgen  Seaworld op het programma. We zijn hier al vele malen geweest maar het blijft trekken. We bereiden ons voor op de minder aantrekkelijke show met de orka’s en hopen ook een blik te kunnen werpen op die arme Tillikum.

We hebben zojuist de loterij gechecked, helaas we zijn geen miljonair dus vooralsnog moeten we gewoon terug eind van de week. Maar we gaan straks nog loten kopen voor de trekking van woensdag, dus wie weet. Het lijkt ons heerlijk om iedere avond dit plaatje te zien.

Wat wij vandaag gaan doen gaan we nog zien, we hebben keuze te over.

We wensen jullie morgen een goede start van een nieuwe werkweek, wij gaan nog even door met relaxen.

Footsteps on the moon

Na al dat geshop van de laatste dagen was het vandaag tijd voor het serieuze werk, een bezoek aan het Kennedy Space Center.

Op tijd vertrokken en de (geleende) TomTom ingesteld op Cape Canaveral. Het adres stond erin, Cape Canaveral, Astronaut boulevard, dus piece of cake. Achteraf bleek dat niet zo handig want we kwamen uit bij de cruise terminal, ja, je vaart blind op de Domdom en negeert vooral de borden. Overigens lagen er fantastische cruiseschepen in de terminal, de moeite waard. Geen probleem, stukje terug en daar was KSC.

Deze interessante attractie is de moeite waard. Veel informatie over het Amerikaanse space programma, de achtergronden en indrukwekkende exhibits.

Je wordt met een bus over het complex vervoerd en stapt bij de diverse locaties uit. Goed georganiseerd – the American way - en dat maakt een bezoek aan populaire attracties, zoals deze, aangenaam.

De lancering van de shuttle is inmiddels als diverse malen uitgesteld en staat nu gepland voor 3 februari om 01.34 hrs am ET (eastern time). De shuttle is een paar dagen geleden naar binnen gereden, dit wordt door zg ‘crawlers’ gedaan, die stonden nog op het terrein. Best bijzonder want deze staan normaal gesproken buiten het oog van de bezoekers.

crawler

The eagle has landed, de eerste landing op de maan. Als je dat zoveel jaren later opnieuw beleeft, blijkt de impact van dat moment nog steeds even groot! Het is en blijft echt een historisch moment.

Beeld bij de grootte van de Apollo heb je pas als je ze in ‘levende lijve’ ziet, enorm! De ruimten waar de astronauten in verblijven zijn daarentegen heel klein. Dus geen handbagage, no overhead lockers. Voor jullie beeldvorming, je kunt zonder problemen rechtop staan in de motoren.

 

KSC kent één ride, de zg Shuttle launch experience. Geen wachtrijen dus hebben we uiteraard deze ‘lancering’ gedaan. Leuke ervaring, je kantelt achterover en door de zg. snelheid trekt je gezicht heel strak, we hadden het idee dat dit het gevoel moet zijn na een facelift.

Voordat je in deze ride kunt moet je je tas en losse spullen verplicht in een locker opbergen. Die lockers echter zijn zeer beperkt beschikbaar, dus moet je met eagle-eyes vertrekkende medebezoekers spotten en volgen om vervolgens beslag te kunnen leggen op zo’n locker.

Er zijn diverse bijzondere attracties waaronder een encounter met een astronaut. Dat hebben we niet gedaan. Overigens is het leven van het merendeel van de astronauten niet over rozen gegaan, aan de drugs, aan de drank, diverse huwelijken, maar ze worden allemaal wel oud, denk aan 80, 89 jaar.  By the way, dit is informatie die niet door Kennedy Space Center wordt gegeven, wel door Wikipedia.

Je kunt een bezoek brengen aan de Astronauts Hall of Fame, deze ligt een paar miles met de auto rijden op het terrein van KSC. Hier werden we niet enthousiast van, het is outdated en meer gericht op de ietwat jongere generatie, zal kinderen meer aanspreken.

We verlieten KSC rond 17.30 uur en kwamen in een vette file terecht, het is druk rond Orlando.

Voor het diner zijn we naar de Outback gegaan waar we het voorgerecht Tuna als hoofdgerecht hebben genomen, alles kan in Amerika.

We gaan nu in de voorbereiding voor oudejaarsavond in Florida, in Nederland is het achter de rug, we volgen het nieuws op de computer. Om middernacht Amerikaanse tijd gaan we onze ‘loved ones’ bellen. Of ze daar blij mee zijn?

Happy New Year!