De rit van Corpus Christi naar Galveston verliep vlekkeloos en in de middag kwamen we aan bij het Best Western beach front inn. Een prima hotel op een uitstekende lokatie, aan het strand, supermarkt en restaurants op loopafstand. Dit was het enige hotel dat niet via Priceline was geboekt (we konden het niet meer cancellen).
We zouden hier 6 nachten verblijven en voor het eerst hebben we onze koffers uitgepakt. Dat is wel lastig bij een rondreis, je leeft eigenlijk uit je koffer en dat wordt, tenminste bij mij, toch zo’n puinhoop.
Wij hadden gezien dat in Moody Gardens de tentoonstelling Bodies revealed plaatsvond en we besloten om die te gaan bekijken. Aanvankelijk toch wat terughoudend, hoe eng is dit, het is helemaal niet eng maar bijzonder interessant. Dit zegt Wikipedia:
“Deze tentoonstelling bestaat uit vijfentwintig geconserverveerde (geplastineerde) lichamen die in een bepaalde houding zijn neergezet en daarnaast uit tweehonderdzestig opengewerkte en geplastineerde onderdelen van het menselijk lichaam”.
Als je alle organen, botjes e.d. ziet, sommige niet groter dan een mm dan kun je begrijpen wat er allemaal mis kan gaan in het menselijk lichaam en hoe lastig het is om oorzaken te achterhalen.
Het was niet toegestaan om te fotograferen, op internet kun je veel afbeeldingen vinden, die vond ik te expliciet voor dit vrolijke reisverslag.
Moody Gardens is prachtig gelegen aan de Golf van Mexico en je kunt er heerlijk wandelen, de Rainforest Pyramid bezoeken en de Penquin encounter.
In Galveston hebben we de (gratis) Ferry genomen naar Crystal beach, een ander eiland en hier vind je de mooiste beach houses. Op de ferry raakten we in gesprek met een echtpaar en hun dochtertje, ze vroegen wat we in Texas deden, hoe we het vonden enz. We hadden een heel gezellig praatje en ze vertelden dat ze op weg waren naar hun beach house.
We namen vriendelijk afscheid, de ferry dokte en wij wachtten totdat wij van boord konden. Plotseling riep de vrouw ons en vroeg of we zin hadden om hun beach house te bekijken. Dat hadden we wel en we stapten in hun auto en reden naar hun huis.
Dit soort huizen zie je veel op Crystal beach:
We kwamen bij hun beach house aan en wat een geweldig huis, we keken onze ogen uit.
Omdat we helaas geen goede foto’s hebben en het ook te huur wordt aangeboden hierbij de link naar het huis.
We hebben een gezellig uurtje doorgebracht, een heerlijke frisdrank gedronken en uiteindelijk heeft de vrouw des huizes ons weer terug naar de ferry gebracht.
In Galveston is in 2008 Hurricane Ike aan land gekomen en heeft daar gigantisch huisgehouden. Crystal beach is nagenoeg met de grond gelijk gemaakt. Inmiddels is bijna alles herbouwd maar hier en daar zie je nog de gevolgen van deze desastreuze hurricane.
Als je ooit in Galveston komt dan kun je de heerlijkste steaks eten bij Saltgrass steakhouse. We zijn gegaan voor een kleine Filet Mignon, de echte steak-eter lacht hier waarschijnlijk om maar wij vonden dit een prima afmeting.
Gezien de porties die je in Texas krijgt is het heel gebruikelijk om 1 portie te bestellen en dan te delen, dat geef je aan en dan krijg je twee borden en het wordt alvast voor je verdeeld.
Een bezoek aan het Space Center Houston mocht natuurlijk niet ontbreken. Dit is absoluut niet te vergelijken met KSC in Cape Canaveral, Florida. Het is veel kleiner en de ‘attracties’ zijn gesitueerd rondom een hal. Je kunt een tramtour maken die voert naar het voormalige control center en naar een hal waar een volledig afgebouwde raket is te zien die wegens bezuinigingen nooit werd gelanceerd.
Gezien het aantal kinderen dat er rondliep leidden we af dat het kennelijk een favoriet schoolreisjes bestemming is.
Aan het einde van de tramtour passeren we de ‘Astronaut Memorial Grove’. Hier zijn net zoveel eiken gepland ter nagedachtenis aan het aantal astronauten die het leven verloren. Zeven eiken zijn als laatste bijgepland ter nagedachtenis aan de astronauten die als gevolg van de ramp met de Columbia op 1 februari 2003 het leven lieten.
Het was de bedoeling dat we donderdag naar Dallas zouden terugrijden om op vrijdag met Lufthansa via Frankfurt te vliegen zodat we zaterdag om 14.00 uur weer in Nederland waren.
Door alles wat er was gebeurd deze vakantie wilde ik graag naar huis en Léonine heeft alles in het werk gesteld om onze vlucht om te zetten. Lufthansa verwees naar United en United naar Lufthansa. Uiteindelijk kreeg zij een betrokken en gemotiveerde medewerkster van United aan de telefoon die alle moeite heeft gedaan om ons op een rechtstreekse vlucht van Houston naar Nederland te krijgen wat uiteindelijk na een telefoontje van 3 uur(!), dankzij de volhardendheid van Léonine en de inspanningen van die medewerkster van United is gelukt. De vlucht is overigens niet omgezet maar er is nieuwe United (one way) boeking gedaan met onze miles en co-pay.
Met dit nieuwe vluchtschema bespaarden we de autorit van 5 uur van Galveston naar Dallas, tel daarbij op de directe vlucht van Houston naar Amsterdam, in totaal hadden we nu 12 uur minder reistijd.
De terugvlucht was, net zoals op de heenreis, met een voormalig Continental toestel, die zijn toch net wat beter dan United, de bemanning was geweldig, wat een verschil met United, misschien hadden we het getroffen, dan kan ook. We hadden weer 3 stoelen op rij 16 achter de bulkhead zodat we riant de ruimte hadden.
Texas spreekt ons beiden erg aan, we hebben een bijzondere tijd gehad en toch nog veel gezien.
Hetgeen we niet hebben gezien gaan we de volgende keer doen, want dat we terugkeren naar Texas is zeker.
Zo langzamerhand komt de zomervakantie in zicht en ga ik genieten van alle reisverslagen die voorbij komen.
Ik wil graag iedereen bedanken voor het meelezen en meeleven, de reacties op het weblog, Facebook of anderszins. Het is altijd leuk om die te lezen.
Onze volgende reis staat gepland, medio december vertrekken hubby en ik voor een langere periode naar Florida.
Léonine en ik wensen iedereen een geweldige zomer en een prettige vakantie!