Wat vliegt de tijd ...

Kennen jullie Abbey nog, de leuke beagle waar Ray de afgelopen jaren lekker mee wandelde. Vorig jaar was haar baasje Joe overleden, maar Abbey kon bij zijn dochter en haar man blijven die in hetzelfde huis woonden.
Het is heel triest maar nu is haar man plotseling overleden, zij moest gedwongen verhuizen en kon Abbey niet meenemen. Maar eind goed al goed, Abbey is ook verhuisd, naar haar dochter en man die in Philadelphia wonen en maakt het goed. Ze vindt het wel wat frisser dan Florida! Dit is een oude foto.

Wat was het koel deze week, onze Amerikaanse buurman zegt dat we nooit koud mogen zeggen maar koel, cool! Het heeft zelfs een nacht gevroren, niets koel het was 's morgens gewoon berekoud!

Showbizz in Busch Gardens, de Drifters deze keer. Het was bommetje vol, de tickets waren snel uitverkocht. De show vonden wij matig, het geluid was erg hard en de zangers wat schreeuwerig, de Amerikanen vonden het prachtig en gingen zowat uit hun dak! Aan een meet en greet deden de heren gelukkig niet, pff.

Daarna wilde Ray naar de show in the Dragon Fly, ik begrijp niet waarom, jullie? 

Maar eerlijk is eerlijk, het is een prachtige show, absoluut de moeite waard!

Daarna hebben we de middag rustig in het park doorgebracht, dieren gekeken, het treintje gereden en de skyride gedaan.

Het was een prachtige warme dag !

We kregen bezoek van Jaqueline en Theo, ook Floridafanaten. We kenden elkaar van het blog en Facebook, het was erg gezellig en we hebben veel over Florida gesproken en zo. Door al dat geklets zijn we vergeten een foto te maken, maar we hebben er wel een van Theo en Ray, die hebben samen staan vissen. Wat een leuke mensen! De foto is, met toestemming, van het blog van Jacqueline .

Toen kwam de zondvloed, twee dagen harde-, zachte-, miezer-, en vette regen. Het was troosteloos en waar kun je je dan beter mee troosten, juist ja, Macy'sssss!

Anita en Tom zijn op bezoek geweest, vorig jaar zijn we bij hen in Watersong geweest en nu kwamen zij in Country Creek een kijkje nemen. Ondanks de regen waren de mannen in korte broek en gingen buiten zitten, dat gaf ons de gelegenheid om eens flink bij te praten, onderwerpen genoeg en eigenlijk zijn we nog steeds niet uitgepraat.

Er is een gezegde in het Engels, als mensen over je praten dan hoor je een geluidje in je oor, hoor je dat in je linkeroor dan hebben ze het liefdevol over je maar hoor je het in je rechteroor dan is het niet best,  'left for love and right for spite' dus wie heeft iets gehoord en in welk oor ;-)

Het was buitengewoon gezellig en de middag is voorbij gevlogen en we hebben ook heel wat afgelachen. Wat een geweldig leuk stel! De foto komt van Anita.

We zijn eindelijk naar mijn favoriete plaats in Florida geweest, St Pete Beach. We hebben wat rondgereden en een paar uur op het strand doorgebracht, heerlijk, de ruimte, de Gulf wat is het daar genieten!

Het was zo rustig op het spierwitte strand ...

Het beroemde Don Cesar hotel

Dinsdag 2 februari is het in Amerika groundhog day, het is een legende, als de groundhog boven de grond komt en zijn eigen schaduw ziet dan duurt de winter nog minstens 6 weken maar als hij zijn schaduw niet ziet dan wordt het snel lente

Laten we hopen dat hij in Nederland zijn schaduw niet ziet!

Deze week heb ik een blunder begaan, embarrasing:

We gaan de laatste vier weken in, oh wat vliegt de tijd hier. 

Het wordt warm weer en daar gaan we volop van genieten! 

Het was weer een feestje deze week ...

Wat vliegen de weken hier voorbij, het gaat veel te snel. We hebben ons de afgelopen week weer uitstekend vermaakt. Er zijn ook dagen dat we eigenlijk erg weinig doen behalve een beetje zonnen en luieren met een fijn boek. Niet zo interessant voor het blog helaas.

Maar we hadden maandag een missie. De auto die we vorige week zaterdag hadden opgehaald bij Hertz hebben we omgeruild. Wat een vreselijk ding, voor ons dan, ik denk dat jongeren hier heel blij van worden. Het ding spoot weg, schokbrekers leken er niet te zijn, iedere bump of grassprietje op de weg voelde je. Zelfs met drie bra's tegelijk aan had ik nog last. Op de passagiersstoel kon je net boven de rand uitkijken, het leek wel of je op de weg zat. Hier konden we geen 6 weken mee rondrijden.

We maakten weer het ritje naar Orlando airport, leverden de auto in en meldden ons bij het Hertz gold kantoor in de garage. Het was druk en er waren slechts twee medewerkers aanwezig, één die als een speer de klanten hielp en de ander was kennelijk nieuw, erg nieuw en juist hem troffen wij. Rasheed stond op zijn naamplaatje, een ontzettend aardige man die volledig begreep dat de zojuist ingeleverde auto voor ons niet zo geschikt was.

Hij ging in het systeem de boel omzetten, maar hij had voor bijna iedere invoer een vraag aan zijn collega, het duurde en duurde. Uiteindelijk gaf hij ons met een brede smile het nummer waar we de andere auto konden vinden. We vlogen het kantoortje uit en begaven ons naar de locatie waar een auto stond te glanzen, tada ... exact hetzelfde merk en type maar wel een andere kleur... we geloofden onze ogen niet.

Met bovenmenselijke inspanningen hebben we ons beheerst en liepen terug naar het kantoor, waar we ons ditmaal bij de ervaren medewerker meldden en hem de situatie uitlegden.
Hij snapte het gelukkig direct en binnen no time reden we weg in een mooie Chrysler.
Hertz is een uitstekende autoverhuurder en al hun auto's zien er tiptop uit. Je weet het, auto's boeien ons niet echt en we hoeven geen bijzondere busjes met allerlei tierelantijnen, maar gewoon een comfortabele auto waar we nog zo'n 5 weken over de Amerikaanse wegen kunnen zoeven en die hebben we nu. We zijn er heel tevreden mee!



Zo reden we dinsdag dus relaxt naar het optreden van Herman's Hermits starring Peter Noone in Busch Gardens.
De show was weer een feestje, een professional die met het grootste gemak en allure een geweldige performance geeft.



Het was afgeladen vol en het publiek genoot met volle teugen.







Om mijn groupie status te handhaven gebruikte ik dezelfde tactiek om als een van de laatsten het theater het verlaten en dat werkte perfect. De heren stonden er nog en het was geen enkel probleem om even op de (helaas mislukte) foto te gaan.



Peter is een erg aardige man, hij spreekt zelfs een paar woorden Nederlands!

Na de show zijn we doorgereden naar Ellenton, een rustige outlet waar je op je gemak uitstekend kunt shoppen. Het staat in geen verhouding tot Orlando waar je struikelt over de onbeschofte Latino's die overal voordringen.

We zijn hier leuk geslaagd!

Deze week waren we beiden san een opknapbeurt toe en zijn in de Florida Mall door onze Italiaanse kapper Enzo onder handen genomen, wat een gezellige man is het toch, hij kletst echt de oren van je kop. Hij verstaat zijn vak uitstekend!

Het was vandaag, zaterdag, een ijskoude dag met een harde snijdende wind, een staart van die vreselijke sneeuwstorm die het oosten van de Verenigde Staten teistert en tot nu toe al 17 doden heeft geëist. Het openbare leven is daar totaal tot stilstand gekomen. 85 miljoen mensen kunnen geen kant op, er is een reisverbod ingesteld.

We hadden geen zin om in die kou iets te ondernemen. Ray verheugde zich om zijn Engelse voetbalwedstrijden te kijken en omdat ik toch ook wat moest ben ik naar de Signature Spa gereden voor een fijne manicure.
 

We genieten nog steeds volop van het Amerikaanse leven, het is wel jammer dat alles zo lekker is en ik de verleidingen nauwelijks kan weerstaan, gelukkig is er geen weegschaal in huis.

We verheugen ons weer op de komende week, daar lees je volgende keer alles over!

Come a little bit closer ...

Allereerst wil ik iedereen bedanken die een reactie achterlaat op het blog of Facebook, het is fijn te weten dat ik al die verhalen niet voor niets zit te verzinnen ;-).

Het is niet te geloven maar we zijn al zes weken in Florida, precies op de helft.  Ook deze week hebben we ons goed vermaakt.
Zondag hebben we weer eens een wandeling bij Lake Toho gemaakt en daarna een rondje downtown Kissimmee gelopen.

Dat laatste is niet echt spectaculair, Amerikaanse stadjes zijn niet bruisend op zondag.

In Busch Gardens traden deze week, in het kader van de Real Music series, Jay and the Americans op. Voor degenen die zich dat herinneren:

Come a little bit closer

You're my kind of man
So big and so strong
Come a little bit closer
I'm all alone and the night is so long enz enz

Hij krijgt haar niet, dat snap je wel! De heren gaven een perfect concert, speelden hun hits en ook een aantal songs van anderen. Roy Orbison's Pretty Woman vond veel bijval. De sound is eigenlijk nog zoals het was, uitstekende stemmen een genot om naar te luisteren.

Een show neerzetten kun je wel aan de Amerikanen overlaten, het is altijd gewoon af, alles klopt.
Het was een heerlijk concert. Na afloop was er een meet en greet, wij verlieten bijna als laatste het theater en zagen de heren staan.
Ik pakte mijn kans en complimenteerde ze met hun geweldige optreden, *slijm, slijm*. Ik wilde wel wat meer kletsen dus vertelde dat we uit The Netherlands kwamen. "Guys, riep Jay, she is from The Netherlands, "wow" riepen ze in koor en natuurlijk komt dan Emsterdem als eerste ter sprake. We hebben heel leuk met elkaar gesproken, het zijn bijzonder aardige mensen!

Busch Gardens doet veel voor zijn pashouders. Zij krijgen in januari per persoon '10 bucks', die je in de restaurants of winkels van Busch Gardens kunt besteden.
 
Na de lunch, betaald met onze bucks,  keken we in the Dragon fire naar het optreden Treasures of the Mirage. Een prachtige show met o.a. buikdanseressen, de mannen keken hun ogen uit   

Mooie show met mooie mensen in prachtige kostuums.

Sprookjes uit 1001 nacht!

Het was wel een showbizz dag, want vervolgens zijn we naar de Detroit sound van de motor city groove geweest.

Een spetterend optreden ...

Natuurlijk hebben we ook weer naar de dieren gekeken en de Skyride gedaan.

Deze week stond ook Seaworld weer op het programma, altijd een fijne middag. De dolfijnenshow Blue Horizon is nog steeds de ingekorte versie, dat is wel jammer.

Op de tribune had ik toch zoveel sjans, er werd lief naar me gelachen, mijn hand werd steeds gepakt, het was liefde op het eerste gezicht, wat een schatje, *smelt*.

De dolfijnen zijn altijd vrolijk!

De pilot whales springen al dapper mee, de ander is buiten beeld:

Vervolgens de petshow:

 en tot slot ...

Het was heel rustig in Seaworld, de laatste One Ocean show in het Shamu stadium was slechts een kwart gevuld, dat hebben we nog nooit gezien. Het was weer een mooie show, de orca's hadden er zin in. 

Helaas geen foto's mijn telefoon is vol, eerst een SD kaart halen, I know, had moeten luisteren en al veel eerder moeten doen! Dit is een 'archief foto'.  

Zaterdag moesten we richting Orlando International Airport. Je kunt geen auto huren voor drie maanden, dat moesten we verdelen in twee perioden van 6 weken en vandaag, zaterdag was de inlever- en ophaaldag. Het is altijd vreemd om luchtig gekleed naar de luchthaven te rijden en ook feestelijk, want we hoeven helemaal nog niet te vliegen, we gaan weer lekker terug. Het was druk, het is Martin Luther King weekend en de Amerikanen komen in grote getale een weekendje Disney 'doen'.

Hoe vaak zullen we de rental car return afslag al hebben genomen, die precies links in dat rothoekje zit, nou vandaag niet, we reden er gewoon straal voorbij. Toen begon de ellende, we kwamen voor slagbomen te staan die niet openden, naast ons wel maar die van ons niet. Uiteindelijk de alarmbel ingedrukt die we opeens zagen en een barse stem vroeg door de intercom naar ons nummer. Beste stem, we hebben geen nummer we zijn de afslag voorbij gereden. Hij vond ons maar stom geloof ik, maar goed hij vertelde hoe we moesten rijden en de slagboom ging open. We reden langs de aankomsthal en kwamen bij de volgende slagboom, maar we hadden het nu door en drukte maar direct op de alarmbel, hetzelfde verhaal. We reden een rondje airport en uiteindelijk kwamen we bij Hertz.

Het inleveren verliep gesmeerd en onze nieuwe rental stond al klaar. Oh wat zijn we executive, je naam staat boven de toegewezen auto. 

Er stond een 'laag bij de grond(se)' knalrode auto, niet echt mijn keuze maar de alternatieven waren niet veel beter. We kunnen komende week de auto wel omruilen vertelde de Hertz medewerker. Auto's interesseren ons niet zo, maar of we deze 6 weken volhouden is de vraag, wat een stugge auto. Ray vindt dat hij wel pittig rijdt, je voet op het gaspedaal en je spuit weg,  maar we kijken het even aan. Dit is het rode monster:

Tja en dan nog even dit. We hebben vóór de kerst de garagedeur met de auto geraakt en beschadigd. Natuurlijk waren we hevig geschrokken. We hebben direct de eigenaar en Mike van het management bureau ingelicht. 

Na de kerst heeft een herstelbedrijf de schade opgenomen en bleek dat een geheel nieuwe deur moest worden geplaatst. Een aardige kostenpost, wij hebben de schade aangericht dus daar zijn we dan ook verantwoordelijk voor. 

Wat zijn we blij met onze reisverzekering, het bleek gedekt en de afhandeling verliep soepel en snel. We hadden het geld zelfs al voordat de deur was vervangen. Dan realiseer je je pas hoe belangrijk een goede verzekering is. Omdat het goed is afgelopen een foto van de nieuwe deur.

In Nederland is het winterweer en valt er her en der sneeuw, vervelend voor de een, plezier voor de ander.

We gaan beginnen aan de tweede helft van onze overwintering in he Sunshine State!