We kijken terug maar ook vooruit…

Zaterdag zijn we weer terug naar Nederland gevlogen, een week is kort maar ja het was tenslotte een extraatje.

Allereerst ingechecked, dat lukte vrijdag niet, we kregen seats op rij 61, het was een volle vlucht en iets rianters was niet beschikbaar!

Na het ontbijt hebben we allereerst onze voeten en handen laten verzorgen, vooral die voeten. We hebben deze week zoveel gelopen dat we die extra moesten verwennen. Dat lopen heeft overigens wel een voordeel opgeleverd, we gleden moeiteloos in onze, op de heenreis iets te strakke, jeans.

Met de taxi richting luchthaven waar bleek dat we een uur vertraging zouden hebben. De overstap in Frankfurt was een uur, we konden er dus van uitgaan dat we die zouden missen. We hebben geprobeerd om via Dusseldorf om te boeken, maar de grumpy balie medewerkster vertelde dat dat niet mogelijk was. Achteraf bleek die informatie onjuist, het is wel degelijk mogelijk, maar op het moment dat we daar achter kwamen was het te laat, dat moet uiterlijk anderhalf uur voor vertrek gerealiseerd zijn.

We bleken drie stoelen te hebben en daar waren we erg blij mee. Mooi toestel de 777-400 in een 3-3-3 configuratie. Het entertainmentsystem van Air Canada is top, tientallen films, sitcoms, spelletjes, nieuws, je komt de tijd wel door. Ook de service en kwaliteit van het eten is uitstekend, daar kan United nog wat van leren.

Onderweg nog even paniek, een passagier werd onwel en de purser vroeg met hoge stem of er een arts aan boord was. Er waren er twee en het bleek gelukkig voor de man mee te vallen.

Er was een sterke tailwind zodat we de ocean ‘overvlogen’, de aankomst in Frankfurt was 8.10 uur en we bleken te zijn overgeboekt naar de vlucht van 9.00 uur. Om met de woorden van Saskia te spreken: ‘we hebben de lappen weer onder onze schoenen uitgelopen’, maar we hebben het gehaald, als laatste aan boord en gelukkig ook de bagage.

Canada is een geweldig land, de mensen zijn supervriendelijk (een enkeling op de luchthaven daargelaten) en men is erg bewust van duurzaamheid. Je ziet weinig fastfood ketens, de nadruk ligt op verse produkten. We zijn nauwelijks obese mensen tegengekomen. Het eten is wel aanmerkelijk duurder dan in Amerika. Ook kleding e.d. is fors aan de prijs.

Op de TV zijn aanzienlijk minder commercials en reclames voor medicijnen (met al die vreselijke bijwerkingen waar men het in Amerika over heeft) zijn er geheel niet. Voedsel commercials komen nauwelijks voorbij en de breaks zijn dan ook veel korter. Je kunt dus gewoon een film kijken.

Parkeren in de stad is duur, ca. CA$ 28,- per dag en valet CA$ 38,- dit is vergelijkbaar met de grote Amerikaanse steden. Het openbaar vervoer is uitstekend geregeld, je hebt als toerist eigenlijk geen auto nodig. Onder de gehele stad Toronto loopt een ondergrondse stad, winkels en openbaar vervoer zijn geheel met elkaar verbonden zodat men in de ijskoude winters nauwelijks de straat op hoeft.

Wij hebben weer een heerlijke vakantie gehad, veel gezien, gekletst, gelachen, gelopen, gelopen en gelopen. We gaan zeker nog eens terug naar Canada.

In december staat de volgende reis met hubby gepland, we vertrekken op 16 december richting Orlando voor een verblijf van 7 weken. De eerste vijf weken in de villa van Ina en Arjan en de laatste twee in het inmiddels beroemde Cane Island.

foto van internet

Op onze aankomst datum vertrekken Ina en Arjan richting Nederland en zij komen dan 5 weken later terug weer naar hun huis.

Dat is echt overwinteren in Florida. Ina beschrijft in haar blog hun dagelijkse leven in Florida..

Leonine komt ook over, net zoals vorig jaar vieren we haar verjaardag in zonnig Florida.

We hebben dus weer een uitstekend vooruitzicht.

De foto’s in dit stukje zijn impressies van de afgelopen week en passen dus niet bij de tekst, maar uitsluitend een lap tekst is zo saai.

Bedankt voor alle leuke reacties en ik hoop dat je in december weer meeleest.

Time flies when you’re having fun …

Vandaag stond –toch weer onverwacht- in het teken van ‘Oud en Nieuw’. Eager om nieuwe musea en speciale attracties te bezoeken terwijl we ook terug blikken op alles wat we al hebben bezocht. En dat is veel – zoals altijd!! We hebben, net zoals in Chicago, fantastisch weer en clear skies. Het uitzicht van de top van het hotel is indrukwekkend. We zitten echt op loopafstand van Lake Ontario.

Na ons standaard ontbijt richting bus die ons bracht naar het

waar een uitgebreide tentoonstelling is over de schoen in al haar facetten. 

Leuk en bijzonder om de ontwikkeling van schoenen door de eeuwen heen te volgen vanuit ‘n geografisch, cultureel en evolutionair oogpunt. Hoewel, niet altijd leuk …

 

Opgebonden voeten roepen een pijnlijk beeld op. Evolutie van de ‘high heels’ doet minder pijn. Het gegeven dat het niet iedere vrouw is gegeven om zich elegant ‘voort te bewegen’ op deze schoen blijkt ‘a world wide issue’. Deze stad wijkt niet af van Chicago: sommige vrouwen ‘waggelen

voort’ op stilleto’s.

Deze schoenen zijn nietdraagbaar, dit is kunst, ook in het Bata Shoe museum te zien:

 

Na het museum met de bus – we kennen inmiddels alle gidsen – richting down town. October is wereldwijd Breast cancer awareness maand onderweg kwamen we deze roze cementwagen tegen.

Down town hebben we de typisch Canadese department store The Bay bezocht. We hadden geluk, vandaag zijn ‘The Bay days’ begonnen.  Leuke koopjes én net als bij Macy’s een visitor discount card; we hebben toch een zeer bescheiden slag geslagen. Prachtige department store, een aanrader als je in Canada bent.

We hebben zoveel gebruik gemaakt van de bus dat we een plaatje wel op zijn plaats vonden:

Het diner hebben we weer in het hotel genuttigd waar de kok een heerlijke stir fry voor ons heeft gemaakt.

Aan het eind van de middag vertrekken we naar Nederland, we vliegen via Frankfurt naar Amsterdam. We gaan de koffers pakken, ontbijten en misschien nog een verwen-beurt bij de pedi- manicure nemen.

De weersverwachting is wat matig, er wordt veel wind verwacht die het vliegverkeer kan gaan hinderen.

De laatste update met het verslag van de terugreis houden jullie nog te goed.

Historisch Toronto and more…

Iedere dag begint met een heerlijk uitgebreid ontbijt. Een goed adresje is goud waard en dat hadden we al snel gevonden: Eggsmart. Op loopafstand, smakelijk eten en leuk personeel. Een ‘goede bodem’ is essentieel  voor onze Toronto sightseeing experiences!

Vandaag stond Casa Loma op het programma. Casa Loma (house on the hill) wordt een ‘kasteel’ genoemd maar is eigenlijk een groot huis. Waar je overigens, zonder dat je er erg in hebt, een halve dag rond loopt – imposant!

 

En we lopen véél, we hebben al de nodige meters in onze benen zitten en gaan verder. Na op de bus gehopt te zijn, stappen we uit bij The Distillery Historic district.

Hier stonden vroeger de  distillerijen van Gooderam and Worts. De wijk is volledig gerenoveerd en in de oude gebouwen zijn nu art centers, restaurants en shops

gevestigd. En waar je ook kijkt: veel gezellige terrasjes.

  

Sommige met wel zeer bijzondere stoelen!

We zetten koers richting hotel en gaan daar eten in één van de restaurants. We zijn benieuwd naar de kwaliteit en vooral ook toe aan een ‘easy night in’.

Met ‘gevulde magen’ zetten we gisteren koers naar het ROM – Royal Ontario Museum. Net als in Chicago (the bean) kun je een foto van het gebouw én van jezelf maken!

Over de recente uitbreiding -The Crystal- van het museum is veel te doen. De een vind het afschuwelijk, de ander geweldig. Wij zijn er nog niet uit ….

We vallen met ons neus in de boter en kunnen meteen aansluiten bij een rondleiding. Handig om een eerste beeld te krijgen bij wat het museum heeft te bieden op cultureel en historisch gebied. Er zijn natuurijk liften maar ook deze boeiende ‘wonder stairs’ van Libeskind (ook architect van de controversiële uitbreiding van het museum).

Na het museum hoppen we terug richting hotel. We kennen de aankomst- en vertrektijden én de toelichting onderweg inmiddels uit ons hoofd dus kunnen zonder problemen als tourist guide op de bus worden ingezet. We besluiten toch nog een stop te maken in Eaton center, de grote overdekte mall. Hier zijn 300 shops gevestigd verdeeld over drie verdiepingen; de goedkoopste beneden en de duurste boven. We lopen even binnen bij Michael Kors en een aardige handtas ‘doet’ daar CA$ 1095,-, we lopen maar verder. Kleding is duur in Canada, wij gaan het hier niet uitgeven, we wachten wel tot december in Florida.

Op het nieuws zien we dat vandaag om 8 uur de verkoop van de I-phone 45 start. Voor de winkel staat een enorme rij. Sommigen staan er al sinds gisteren 05.30 uur; dus meer dan 24 uur! Ons niet gezien, wij gaan lekker naar het Bata Shoe museum. En verder …. nu eerst ontbijten! Tot later.

Ogen te kort…

Weer een stralende dag en na een stevig ontbijt zijn we klaar om deze dag de nodige miles ‘te maken’. Vandaag ontmoeten we onze greeter. Toronto heeft net zoals Chicago een greeter programma en Alan ‘is our man’ voor onze tour door old town Toronto.

We ontmoeten elkaar in City Hall en Alan blijkt een krasse knar van 81 - een geemigreerde Engelsman uit Liverpool. We gingen goedgemutst op weg en na een kort ritje met de subway, drentelden we door de straten van old town. Een van de gebouwen, the flat iron building heeft aan de achterzijde een geweldige mural, het lijken net ramen, het is echt heel bijzonder.  

                        

Vervolgens bezochten we St. Lawrence market, een markt met heerlijke verse groenten, fruit, kaas e.d. erg leuk om te zien en door te struinen.

              

Alan deelde de nodige interessante inside information en we hingen aan zijn lippen; dat laatste meer omdat hij niet zo duidelijk sprak en wij veel moeite moesten doen om hem te verstaan. Alan had ook wat gehoorproblemen, zodat we de conversatie maar beperkten tot oh’s en ah’s, (maar wat wil je bij een man van 81…). Hij heeft zijn best gedaan, we hebben Alan bedankt en hartelijk afscheid genomen.  Na een kop koffie waren we weer klaar voor de middag. We liepen naar het ticketcenter om de Toronto city pass te kopen, daarmee kun je 5 diverse attracties bezoeken, waaronder CN tower. Op dat moment gebeurde er van alles en kwamen we ogen tekort.

Scene 1: Smeulend vuurtje in de metro.  Twee brandweerwagens kwamen met loeiende sirenes het plein op om het vuurtje te blussen. Daarbij konden ze rekenen op de niet aflatende steun van een vrouw of man of man of vrouw -wij wisten het niet. Laten we zeggen ze een rok droeg en dat de bewegingen nogal lomp waren.

                 

Scene 2: Hot babes! Het viel ons op dat de blikken van de mannen op het plein naar één bepaald punt werden getrokken. Als snel ontdekten we waarom. Er liepen een drietal redelijk schaars geklede ‘dames’ rond. Dit bleek het promotieteam van een lokale adult movie industry te zijn. Bonus voor ons: we kregen (zo bleek later) een sample underwear, dat de naam underwear niet waardig is, je ‘weart’ namelijk praktisch niets.

                

Na dit intermezzo gingen we op weg naar CN Tower. Het is de tweede hoogste tower in de wereld, nr. 1 staat in Dubai. Met een supersnelle lift naar boven en op het eerste platfom zijn we uitgestapt. Uitzicht: spectaculair!

               

CN tower heeft een nieuwe attractie, op dit level kun je voor CA$ 175,—een skywalk doen. Daredevils laten zich vasthaken en lopen de toren rond.

                

Als je echt durft laat je je handen los.

             

Je kunt nog een level hoger en dat hebben we uiteraard gedaan. Het is een geweldige ervaring.

Heerlijk dat het abonnement van de hop on hop off 7 dagen geldig is, want we sprongen weer op de bus en richting hotel. We hebben lekker gegeten en de dag weer afgerond met een heerlijk wijntje.

Niagara falls

Alleeerst bedankt voor de reacties, zoals altijd weer leuk om te lezen.

Met ons drukke programma komen we er niet toe om dagelijk te bloggen en soms na een lange dag ontbreekt de gewoon de energie.

Vandaag gaan we Niagara falls bezoeken, het is weer een stralende dag en de temperaturen zullen rond de 25 graden uitkomen. Vandaag is het Thanksgiving day. Vroeg uit de veren, de bus vertrekt om 8 uur en na een uitstekend ontbijt in de terminal vertrekken we met Coach Canada naar Niagara. Dit is echt heel relaxed reizen. Na ca. 1,5 uur komen we aan bij de bus terminal van Niagara en stappen we over op een bus die ons naar de Falls brengt. We kopen een kaartje waarmee we de hele dag met de bus diverse routes kunnen rijden. De chauffeur van de bus geeft ons de tip om één stop verder te rijden dan de Maid of the mist waar iedereen uitstapt. Heel grappig, hier kijk je naar Amerika en zie je de bezoekers rondlopen. Het uitzicht vanaf de Amerikaanse kant is anders, vanuit Canada kun je beide watervallen zien, vanaf de Amerikaanse kant moet je een soort pier oplopen om beide te zien.

Wij stappen uit en lopen naar de falls, wat een geweldig geweld, heel spectaculair. De foto’s spreken voor zich.

We stappen op de bus en rijden langs de powerplant. Een soort kleine Deltawerken, de hoeveelheid op te wekken stroom kan worden gereguleerd en de erosie min of meer gecontroleerd kan worden. In de Falls ligt sinds de  tachtiger jaren een boot, drie mannen kwamen daar in de problemen en zijn gered, de boot ligt er nog steeds, één kant is nagenoeg weggerot en het wachten is dat de restanten uiteenvallen en met het geweld worden meegesleurd.

Bij de falls is een indrukwekkend aantal hotels gebouwd, die uitkijken op de watervallen. Wat verder weg gelegen zijn er enorm veel motels.

We vervolgen de weg en rijden via het Red light district van Niagara city, we zijn de enigen op de bus en de bestuurster vertelt dat dit een slechte buurt is, drugs, prostitutie en crime. De etalages van de sommige winkels etaleren spullen waarvan we het bestaan niet kenden. Uiteiendelijk komen we uit bij een… outlet center. Natuurlijk maken we een rondje en slagen nog leuk bij Tommy. Terug naar de falls, in de straten erachter is het werkelijk een kermis, veel aktiviteiten, muziek, restaurants, we vinden het eigenljk zonde van dit prachtige natuurgebied. Maar goed, met kinderen kun je er een dag doorbrengen.

Na een late lunch vertrekken we weer richting de bus voor de terugrit naar Toronto. Overigens hebben we ook hier geluk, vandaag is de laatste dag dat deze rijden, het seizoen is teneinde. Na een langere rit terug, het is behoorlijk druk op de snelweg komen we aan in Toronto. Daar zien we een gigantische rij met wachtende mensen, een heel blok rond, zij willen met de één of andere bus terug naar huis, het Thanksgiving weekend is ten einde. Overigens kun je vanuit Toronto met de bus naar Amerika.

We hebben gegeten bij de Red Lobster, we kozen een Cajun Chicken, verkeerde keuze, wat een peper, we bleven blussen.

De prijzen liggen in Canada hoger dan in Amerika, alles is echt duurder. Uiteindelijk gaan we heerlijk relaxen op de kamer, wat TV kijken en een wijntje drinken. Morgen wacht weer een drukke dag, oh we lopen wat af.

Toronto here we are!

Na de al eerder gemelde verfrissende douche en lekkere borrel volgde een prima eerste nacht in het Delta Chelsea. Het grootste hotel in Canada met ook nog een ‘special’: de langste waterglijbaan ter wereld (gaan we later in de week ervaren, denken we …). En dan: tijd voor ‘t ontbijt.

The Eggmarket blijkt een prima keuze, 2 minute walk, een yummy breakfast en leuk personeel; de komende week zijn ze van onze klandizie verzekerd! Het weer is een item op zich: ongekende temperaturen (25 graden en meer). We besluiten daar volop van  te genieten. Toronto kent, zoals veel grote steden, een hop on hop off bus, een dubbeldekker met open top. Wij bovenin natuurlijk. Mooie deal trouwens: je betaalt CA $ 39,50 p/p en kunt 7 dagen on en off hoppen en bovendien een boottocht op Lake Ontario maken. Voor ons is het de slimste manier om snel je weg te vinden in een nieuwe stad. Maandag – morgen dus – gaan we naar Niagara Falls en daarvoor hebben we toch maar even uitgezocht of het huren van een auto niet handiger is. Dat is het - price wise gezien zeker ook interessant - maaaar het is maandag Thanksgiving in Canada dus geen auto te huren! Dat wordt de bus dus.

Terug naar vandaag, vanmorgen verlieten we de kamer en de overbuurman vroeg ons of we een leuk feest hadden gisteravond, huh? Nu was het vannacht wat rumoerig op de gang met terugkerende feestgangers, maar om ons daar nou op aan te spreken. Nadat we hadden uitgelegd dat wij hier niet voor verantwoordelijk waren ontdooide de goede man. Het bleek een Belgische zakenman die wel vaker in Toronto kwam. Hij vroeg ons of we wisten waarom het zo druk was in de stad, we vertelden dat het Thanksgiving was, hij was niet bekend met deze nationale feestdag.

Vandaag hebben met name Toronto’s waterfront verkend.

Opnieuw stralend weer dus lekker boven in de hop on/of met de camera in de aanslag. Over de tot voor kort langste straat ter wereld ‘Yonge street’. Door ‘gay & lesbian village’ naar Bloor-Yorkville. Langs Casa Loma

en  CN Tower naar de harbourfront.

Rond twaalven dobberden we op the Lake. En ook op een boot ‘knip je heel wat af’…

  

  

Na de boottocht hebben we heerlijk gelunched en zijn opnieuw op de bus gesprongen. We hadden plannen om nog een stukje Toronto te verkennen, maar we kwamen  langs de mall en zijn toch ‘even’ naar binnen gegaan. Wat gaat de tijd dan snel, van de stad verkennen is niets meer gekomen.

Vanavond lekker uit eten en morgen naar de Niagara falls, het weer ziet er nog steeds geweldig uit.

Hoe verdien je 200 euro per uur… !

We zijn in Toronto en hoe we daar zijn gekomen … verhaal op zich. Bij de incheck werd gevraagd of we een vlucht eerder naar Frankfurt wilden nemen, 10 uur ipv 11 uur, er was al wat vertraging wegens de harde wind. Ja hoor, we waren er toch dus hoe eerder we konden vertrekken hoe beter. De vlucht werd uitgevoerd door Lufthansa en verliep prima. In Frankfurt ondergingen we de eerste uithoudings-proef. Een –niet officiële- halve marathon over de luchthaven ergo van de ene uithoek van de terminal naar de andere van een andere terminal. De balie voor de vlucht naar Toronto was nog niet open, dus naar de naast gelegen balie voor informatie. De medewerker checkte het systeem en vertelde dat de vlucht zwaar overboekt was en informeerde meteen of we via London naar Toronto wilden vliegen. ‘Voorwaarden’: aankomst 3 uur later, vlucht naar London business class en per persoon een compensatie van 600,- euro. We hebben er niet lang over nagedacht en zijn akkoord gegaan. We kregen nieuwe boardingpasses en o, ja mochten naar de business class lounge om heerlijk te lunchen, ‘n wijntje drinken en te internetten. Op tijd aan boord voor onze London vlucht maar wat bleek, één van de flight attendants was niet komen opdagen! Dan denk je: ‘gewoon direct een standby er tegenaan en gaan met die banaan’. Nee hoor, die werd na een uur –wij zaten rustig in het toestel te wachten – aan boord gebracht waarna we snel vertrokken. Geslaagd voor de tweede uithoudingsproef (tup) zullen we maar zeggen. Laat Heathrow nu ook niet één van de kleinste airports zijn en dus onze ‘dup’: toen we bij de gate arriveerden hadden we er bijna een hele marathon op zitten. En we mochten meteen aan boord oftewel vlucht net op tijd gehaald. Air Canada is een prima airliner: vriendelijk grond- en cabine-personeel, redelijke ‘chicken or pasta’ en alle drankjes zijn complimentary. Moe maar voldaan door de douane en met

‘nothing to declare’ zagen wij onszelf binnen 10 minuten in een taxi richting hotel gaan. Maar nee, eerst onze ‘vup’! Voor ons allebei een exclusief uitgebreid ‘interview’ door de immigration officers. Lang verhaal kort: na een uur, met grondig doorzochte koffers eindelijk toegelaten in Canada. Een half uur later: prima kamer in een goed hotel, beentjes omhoog en lekkere borrel.

Conclusie: het kost (n)iets maar dan heb je ook wat!