Nog even genieten ...

Een kort blogje deze keer, het was een rustige week op het uitjesfront. Wat zonnen, lezen, computeren en shoppen natuurlijk, we nemen het er nog even van.

Niet zo rustig was een ongelukje met Ray zijn voortand, tijdens het eten van hard mintje brak die af. We moesten op zoek naar een tandarts die hem snel kon helpen en die hebben we gevonden en wat voor een. Een praktijk met uitsluitend vriendelijke, goedlachse Colombiaanse dames, de een nog mooier dan de ander, maar dat niet alleen, de tandarts was heel kundig, snel en zo aardig. Je snapt dat dit geen straf was voor hem. Omdat er nog meer werk aan zijn gebit gedaan zou moeten worden in Nederland, is dat meteen hier maar gedaan en supermooi!

                                                   

Iedere Floridaganger kent de enorme onweersbuien met wateroverlast, dat gebeurt meestal in de zomer. Afgelopen week passeerde hier een super venijnig frontje met een rare zware draaiwind. De screens van de huizen aan de overkant van het water zijn allemaal beschadigd, die stonden vol op die gemene wind.

Een uurtje later scheen er weer een waterig zonnetje, maar de schade in deze omgeving was aanzienlijk hoorden we later.

In Busch Gardens was deze week het optreden van Beginnings, the ultimate Chicago Tribute Band, het was werkelijk stampvol en de dynamische groep maakte er een luidruchtig Amerikaans feest van, huppelend en springend op het podium. De meeste Amerikanen gingen uit hun dak, sommige bezoekers niet, een Nederlandse bijvoorbeeld vond het een niet zo geslaagde imitatie .

Ineens is onze laatste week aangebroken, vrijdag vliegen we terug naar Nederland na bijna drie maanden genieten in the Sunshine State. We realiseren ons dat we bevoorrecht zijn om hier te kunnen overwinteren.

Vandaag lazen we dat de vrijdag Tui vlucht van Miami naar Amsterdam, diezelfde vlucht die wij vrijdag hebben, een mayday boven Schiphol heeft uitgezonden.
Het was mistig en het toestel moest, net zoals andere vliegtuigen, cirkelen totdat het aan de beurt was om te landen. Kennelijk was de kerosine op een kritisch punt beland dan wordt automatisch een noodoproep gedaan, dat schijnt wel meer voor te komen *slik*. Het vliegtuig krijgt dan voorrang om te landen.

Volgende week lezen jullie, denk ik, hoe de vlucht is verlopen !



                                             
                                  

Lake Eola en meer ...

Zondagmorgen bij Lake Eola.

Sommige dingen staan heel lang op het lijstje maar om de één of andere reden zakken ze steeds naar beneden. Maar nu stond het eindelijk bovenaan en op een mooie zondagmorgen tuften we samen met Ton en Lidy naar Lake Eola en de Farmersmarket.

Op de weg ernaartoe passeerden we Pulse, de nachtclub waar vorig jaar zoveel onschuldige mensen zijn doodgeschoten. De plek is afgeschermd met zwarte schuttingen, kippenvel.

Bij het meer was een grote yogasessie aan de gang en de mensen genoten in de warme zon van de oefeningen.
Op het terras van Panera hebben we eerst genoten van een lekkere lunch.
Daarna was het tijd voor de farmersmarkt, wat een gezellige plaats. Stalletjes met de meest uiteenlopende dingen van kleding tot hondenkluiven. Het is opvallend hoeveel mensen hier met hun hond wandelen, voor de kids zijn er veel speelplekken, het is een super gezellige, vrolijke plek met restaurantjes en terrassen.

De wandeling rond het meer is de moeite waard, een prachtige stukje natuur midden in Orlando.

In Busch Gardens was deze week een optreden van Hermans Hermits starring Peter Noone. Het Stanleyville theater was tot de nok toe gevuld.
Zoals altijd werd er een heerlijke show neergezet en zijn Engelse humor is hilarisch. Hij speelt het publiek volledig plat!
Zeer ervaren dames gingen volledig uit hun plaat 

De ijsshow Iceploration is in een nieuw jasje gestoken, het is een prachtige show met kunstschaatsers, acrobaten, meer dan 77 verschillende unieke kostuums in schitterende kleuren komen voorbij.

Ton vroeg of we zin hadden om zaterdag mee te gaan naar Seaworld. Het Seven Seas festival ging van start, een vrolijk eet- en muziek festival, dat op de zaterdagen plaatsvindt tot medio mei. Het spits werd afgebeten door Lynyrd Skynyrd, je weet wel die van Sweet Home Alabama.  Die song kende ik wel, van Lynyrd had ik nog nooit gehoord, maar we hadden wel zin in een oude rockband. Het optreden zou om 4 uur beginnen en om verzekerd te zijn van een plekje zaten we ruim op tijd in het Bayside stadium waar we de tijd doorbrachten naar het kijken van het binnenkomende publiek, dat was eigenlijk de beste show van de zaterdag.

Na eindeloos wachten was het eindelijk zover, de speakers werden volledig opengezet, het publiek ging staan en onder donderend applaus en geschreeuw kwamen ze het podium op.

Verder kan ik er niet veel over zeggen, de decibelen die werden uitgestort waren, voor mij althans, abnormaal, het geluid dreunde door mijn lijf en mijn oren piepten. Oké, het ligt aan mij en sommigen zullen het niet begrijpen maar dit was onverdraaglijk. Lidy keek ook erg ongelukkig en samen zijn we het stadium ontvlucht. ik vraag me af hoe de orka's in het naastgelegen Shamu stadium dit hebben doorstaan. Overigens hadden sommige mensen oordopjes in en hoorden we van Ton en Ray dat meerdere mensen het stadium verlieten. Maar de overgrote meerderheid genoot met volle teugen van de oude rockers.

Bij de Bakery liepen we het terras op om even bij te komen. Een klein meisje had alle aandacht voor een zojuist gekregen groot druipend chocoladeijsje, ze draaide zich plotseling om en drukte daarbij haar ijsje tegen mijn rose/wit gestreepte shirtje. Ja had ik maar beter moeten opletten ;-).

We hebben de dag afgesloten tijdens een heerlijk etentje bij Olive Garden.

Zo vliegen de weken voorbij en krijgen we haast om de dingen te doen die we nog willen doen en waarvan we dachten dat we nog alle tijd hadden ...

Het blijft genieten ...

Deze week was het paniek bij de certified chief meteorologist, Freeze Warning in Central Florida! 

Het was 2 graden C, maar altijd de zon, na twee uur was het 21 graden. 

Op een mooie ochtend reden we naar Seaworld, het was nog rustig, we konden bijna voor de deur parkeren. Op ons gemak kuierden we naar Shamu stadium voor One Ocean, met de wetenschap dat we helaas niet meer op Tilikum hoeven te wachten. Ik las vanmorgen een berichtje op het Orlandofans forum dat uit het autopsie is gebleken dat een bacteriële longontsteking hem fataal is geworden. 

Voor het eerst hebben we ons in de soakzone gewaagd, daar hebben we geen spijt van, je ziet echt veel meer. Het was een spetterende show, inmiddels weten we wel wat er gaat komen maar nog steeds niet waar ze precies het water uitkomen. 

Overigens zijn we net niet nat geworden maar het scheelde niet veel.

Het was niet druk bij Antarctica we konden zonder wachten naar binnen. De pinquins zijn zo de moeite waard maar oh oh wat is het daar koud.

Onderstaande foto is van internet, deze kleine schat had zijn veertjes verloren en Seaworld heeft hem een wetsuit aangemeten, daar heeft hij een paar maanden in rondgelopen. Inmiddels zijn de veren weer aangegroeid en loopt hij weer in zijn eigen verenpakje rond.

Seaworld biedt zijn bezoekers veel minder dan gebruikelijk. De Dolphin nursery wordt verbouwd en ligt achter schuttingen, de skytower was gesloten, Journey to Atlantis is in onderhoud, Blue Horizons is volledig uitgekleed, die duurt nog slechts 12 minuten, heel jammer.

Natuurlijk wilden ook deze week weer naar de music show Busch Gardens. Om van een plaatsje in het theater verzekerd te zijn moet je vroeg aanwezig zijn, de kaarten zijn beperkt en vol is vol. Op een koele ochtend zaten we fris en fruitig om kwart voor negen in de auto voor de rit naar Tampa. Om de condens te verwijderen liet ik het raampje zakken ... waarna het niet meer omhoog wilde, er was geen beweging in te krijgen. Omdat we niet met een wagenwijd open raam naar Tampa konden rijden, zijn we maar weer naar binnen gegaan, koffie gemaakt en Alamo gebeld. De roadside assistance werkt heel efficiënt, maar je bent toch wel even bezig voordat alles is geregeld.
In de loop van de ochtend kwam een towtruck de auto ophalen en een andere brengen, et voilá  hier is auto nummer 3 deze vakantie!

De volgende dag zijn we in de rebound gegaan en zonder problemen naar Tampa gereden voor een optreden van de tenor Fernando Varela.

Fernando Varela is een innemende persoonlijkheid die met zijn handen in zijn zakken ontspannen onder andere vertelde dat hij in Orlando woont en dus 's-ochtends zijn zoontje naar school kon brengen.
Hij gaf een optreden van een klein uur en had zoveel afwisseling, opera, klassiek en populair. We hebben genoten zowel van de vertolking van music of the night uit de Phantom als Pretty Woman dat we heerlijk konden meebleren. Wat een krachtige mooie stem en hij is ook nog eens prettig om naar te kijken, bonuspunt!
Zijn afsluiter God bless America verraste ons, iedereen ging staan en zong uit volle borst mee, tja wat doe je dan, we zijn gast in dit land en passen ons aan.

Morgen, zondag is de superbowl, iedereen heeft het erover, hét sportevenement van het jaar. Tickets worden op de zwarte markt verhandeld voor duizenden dollars.

Dat wordt genieten... van het pauze spektakel, dit jaar Lady Gaga en co!