Laatste week Florida en weer naar huis ...

Ineens was de laatste week aangebroken, de kasten en diepvries moeten leeg, geen boodschappen meer doen, restjes opmaken en verder uit uit eten.
We deden hetzelfde als de laatste week vóór ons vertrek naar Florida december.

Maar eerst gaan we op afscheidstoernee.
Natuurlijk Seaworld, het was een warme dag en er zou regen komen, maar die voorspellingen pakken wel eens anders uit, lijkt Nederland wel, dus we vertrokken naar ons favoriete park.

De Sealions en Otter show en de Skytower waren wegens onderhoud gesloten, de Skytower was wel aan het proefdraaien. Na de petshow en een wandeling door het park kwamen we bij One Ocean, de orca's waren zonder training aan het warm draaien en dat was leuk om te zien.
De show was anders dan anders, in het langzame gedeelte ontbrak de 'kiss', op de uitloop lag één orca en stak zijn tong uit naar de trainster.
Behalve de foto voordat de show begon heb ik geen enkele foto gemaakt, wat een opluchting om zo relaxed te kijken. Nu kun je goed de trainers zien en inschatten waar ze uit het water komen.

Daarna naar Blue Horizon en wat een verrassing, de show is bijna weer geheel zoals vroeger, de duikers ontbreken nog maar verder is de show weer in tact. De kabels maakten veel krakende geluiden, nieuwigheid zullen we maar denken. De 'boze mannen' zijn ook weer terug en zij sprongen volkomen synchroon, prachtig!

Het is een fantastische show, vol energie, snelheid, kleur, skills, na afloop ging het publiek uit zijn dak, kippenvel!

De pilotwales springen steeds hoger en ze hebben inmiddels een rol in het naspetteren van het publiek, wat ze heel goed afgaat. De vrolijke dolfijnen zijn altijd een feestje om te zien!

Daarna op naar de pinquins, altijd schattig. We hadden geen zin in die ride, maar je moet toch in diezelfde rij en vlak ervoor is er een aparte deur voor de non-riders. Ik heb gelezen dat ze dat gaan veranderen, een goede beslissing want het is tijdverspilling om in een rij te staan voor een ritje dat je niet gaat maken.

Tja woensdag was er een tornado watch, we hebben hier niets gezien behalve zware regenval maar in de Panhandle is het behoorlijk tekeer gegaan en is er aanzienlijke schade.

We waren bij onze buren uitgenodigd om te eten en het was een erg leuke avond. Suzette had heerlijk gekookt en we hebben lekker gegeten, wat een gastvrije mensen, niets was ze te veel, we werden er verlegen van.

Met onze andere buren zijn we vrijdagavond buiten de deur gaan eten in St. Cloud, een ritje van normaal gesproken 20 minuten, maar de US192 stond al vroeg helemaal vol aan beide kanten. Maakt niet uit, tijd genoeg.
Het was erg gezellig, we hebben het getroffen met de vaste bewoners. Zij bewaren wat spullen van ons tot we in december weer terugkomen, want dat is wel de planning!

Zaterdag was ineens de dag van vertrek aangebroken, rustig naar de luchthaven gereden waar het erg druk was. Zo sneu, Ray had geen TSA pre en op mijn tickets stond dat wel aangevinkt. Erg vrolijk, zonder iets uit te doen of uit de tas te halen, laptop, tablet e.d., was ik zo klaar en wachtte Ray op die er ook snel aankwam. Hij had geen laptop o.i.d. bij zich, dus ook dat was zo gepiept.
Vervolgens kreeg ik spontaan een bloedneus, heel fijn als je moet gaan vliegen. We zijn even rustig gaan zitten en behalve hoofdpijn ging het verder redelijk.

Via Facebook kwam ik erachter dat Marleen een mede Florida ganger bij dezelfde gate zat, we zijn naar elkaar op zoek gegaan en hebben kennis gemaakt, altijd leuk zo'n spontane meeting.

Over de vlucht naar Washington valt niets te vermelden, oh ja toch. Ik zat in het midden tussen twee mannen, wat is het toch met die testosteron bommen, waarom eigenen ze zich gewoon de armleuning toe, ik zat met mijn armen tegen mijn middel gedrukt, voelde de vakantierollen erg goed zitten, totdat ik Ray 'vriendelijk' verzocht om de armleuning te delen, wat hij ook deed, maar die andere knakker bleef stug doorlezen.

Vanuit Washington naar Amsterdam hadden we (voor de kenners) exit row 19 in de 767, dus een zee van ruimte. Voordat we het wisten waren we de plas over.

Zo is een einde gekomen aan drie heerlijke maanden Florida, wat hebben we genoten en wat voelen we ons bevoorrecht.

Tijdens deze vakantie heb ik geen enkele sunset foto gemaakt. In het vliegtuig op International Airport Washinghton Dulles ging de zon onder en kon ik nog snel deze afscheids plaatjes schieten, ik word nu al weemoedig. Let maar niet op de kwaliteit van de foto's, het is de sfeer ...

 

Thuis was alles perfect, de planten doen het prima er stond een mooi boeket rozen allemaal dankzij onze geweldige buren Erna en Hans.

Allemaal bedankt voor het meelezen en je reacties op het blog en Facebook, daar ben ik altijd erg blij mee.

De komende tijd gaan weer velen de plas over en ik verheug met nu al op jullie verhalen, dus laat ze maar komen.

Een geweldig voorjaar en zomer gewenst en graag weer tot de volgende keer!

Voorjaar in Florida!

In Florida is het voorjaar losgebarsten en is het genieten van zon en heerlijke temperaturen.
Dit was een week waarin we van alles hebben gedaan maar vooral in een vakantie tempo en lummelen stond hoog in het vaandel.

Allereerst een tripje naar de Tommy Hilfiger Clearance store in het Kissimmee Clearance center op de US192, als je deal wilt dan lukt dat daar, truien $ 6,99, shirts $ 9,99, jurkjes, bloesjes, zelfs leuke blazers, ga zo maar door, spotgoedkoop. Het is wel aan te raden vroeg in de ochtend te gaan want deze winkel is erg populair, to put it mildly!

Dinsdag was het weer music time in Busch Gardens, dit maal een optreden van Strawberry fields the tribute een Beatles coverband.  De Amerikanen zijn (nog steeds) wild van de Beatles en groepen uit die tijd, de zogenaamde British Invasion.
Zal er kort over zijn, de heren redden het door een lekker sfeertje neer te zetten en het publiek te bespelen, ze moeten het niet hebben van hun zangkwaliteiten, om over de foute pruikjes maar niet te spreken. We hadden toch weer een leuke ochtend als was het alleen maar om naar de mensen te kijken en mee te brullen met de liedjes.
Dit was voor dit jaar het laatste concert, de show van de volgende week slaan we over.

Via de olifanten waarmee ik nog steeds, terecht of onterecht, ziels medelijden heb en de gorilla's waar eentje een acrobatische stunt uithaalde waar hij veel succes mee had, zijn we naar het geheel vernieuwde Moroccan Palace gelopen om de show Iceploration te zien.

Het theater ziet er uitstekend uit en we genoten in lekkere stoelen van de show.

Natuurlijk zijn we ook naar de huisdierenshow Opening night Critters geweest, altijd leuk!

Dit was meteen een voorlopig afscheid van Busch Gardens!

Op de terugweg gebeurde op de snelweg een stukje vóór ons een akelig ongeluk, 4 auto's in volle vaart op elkaar. Binnen no time waren statetroopers en sheriffs ter plaatse maar ook een aantal op het oog normale sedans die opeens in de bumpers, op de ramen en daken allerlei alarmlichten hadden, ze kwamen aangereden door de middenberm, over de vluchtstroken, 'gewone' auto's beige, blauw, wit, zij patrouilleren dus ongezien op de snelweg. Geen gewonden gelukkig, iedereen kroop uit de auto's.

Voor het eerst deze vakantie zijn we naar de Atlantische kust geweest en hebben de Black Point Wildlife Drive in Merrit Island gereden. 

Bij de ingang staat een rek met brochures en enveloppen, je neemt een brochure en doet dan $ 5,-- in een envelop die je in een bus gooit en je begint de drive.

Het is een mooi natuurgebied, we hebben veel bijzondere vogels gezien, die ik niet op de foto heb kunnen zetten.
Er is ook een manatee viewing point, daar zagen we twee manatees in het troebele water. We zijn zo verwend bij Blue Springs dat een foto hier geen enkele zin had.

Daarna zijn we naar Cocoa Beach gereden, daar waren we zo lang niet geweest. Het is een toeristische surfcity, de Atlantische kust heeft uiteraard hoge golven. Het heeft een lekker strand, maar voor mij haalt deze kant het niet bij de prachtige Gulfcoast met zijn witte stranden.

We dronken koffie bij Starbucks en daar ik hoorde een meisje praten met de coffee guy en begreep dat ze Nederlandse was. Bij vertrek wenste ik haar vriendelijk 'goedemiddag', waarna we nog even met elkaar kletsten. Zij was er bijna 3 maanden maar niet zo te spreken over Cocoa beach ze vertelde dat de stad veel overlast heeft van alcohol- en drugs verslaafden. Ze logeerde bij haar moeder die daar sinds kort woonde.

In al die jaren dat we in Amerika komen hadden we nog nooit bij Cici's Pizza gegeten. We hoorden van vele kanten dat je er best lekker kunt eten. We hebben het geprobeerd, je krijgt veel voor weinig, het was de eerste en meteen de laatste keer dat we er waren.

Zaterdagochtend was mijn verwen ochtend bij de Signature spa, Calvin stond al op me te wachten. Kwebbel de kwebbel, bijna weer naar huis, leuk geweest, wanneer komen jullie terug. Opeens kijkt hij me aan maar erg nadrukkelijk naar mijn haar en zegt 'weet je dat we hier ook haarstylistes hebben'? Beng... dit was toch wel een harde confrontatie. Mijn haar zat echt vreselijk, veel te lang en niets mee te beginnen maar ik wilde het uitzingen tot we thuis waren. 'Yes Calvin I know' zuchtte ik en gaf excuses dat ik niet graag bij een vreemde kapper kwam, hakkel de hakkel. Hij was echter niet voor een gat te vangen, 'we hebben goede stylistes, waarom probeer je het niet, als je niet tevreden bent hoef je niet te betalen'. Nu klinkt het allemaal wat pusherig maar het ging in goede harmonie en ik besloot op zijn aanbod in te gaan. 

De styliste, een struise lady zei, 'talk to me, how do you want it'  ik legde uit, kort hier, niet te kort daar, alle krullen eruit föhnen enz.. Vervolgens waste ze mijn haar en gaf een hoofdmassage die nu nog nagloeit, wat een stevige vingers. Ik moet zeggen dat ik heel tevreden ben, lekker kort geknipt, alle krullen er uit geföhnd en dat alles voor minder dan de helft dan bij Enzo. Slimme jongen die Calvin!

Onze laatste week in Florida is aangebroken, het is voorbij gevlogen. Wat we gaan doen weten we nog niet precies, natuurlijk nog naar Seaworld, ons favoriete park. Het wordt prima weer, dus we amuseren ons wel.

Volgende week om deze tijd zitten we in het vliegtuig richting Amsterdam, nog maar even niet aan denken. 

Het was een topweek ...

We hebben een topweek achter de rug, veel gedaan en zoveel moois gezien.
Zondag was het vreselijk koud maar stralend (wintersport) weer. We kozen voor Silver Spring Statepark, een prachtig natuurpark.

De toegang tot het park bedraagt $ 8,-- per auto en er is, zoals overal in Amerika, een groot parkeerterrein met brede parkeerplaatsen, oh wat ga ik dat straks in Nederland missen.
Na een kop koffie besloten we voor de lange boottour met de glass bottom boat te gaan, die duurde anderhalf uur. De tour was fantastisch, wat een mooie natuur maar wat was het koud.

Een aantal turtles en een anhinga proberen zich op te warmen en de anhinga droogt zijn vleugels, dat zijn geweldige vissers, hun verenpakje is niet zo waterdicht en na een vispartij zijn de veren zo zwaar dat die moeten drogen anders zinkt de vogel! Tot zover de biologieles van de captain van de boot. Het is overigens een ontzettend leuke boottocht, door de glazen bodem van de boot zie je allerlei vissen planten en de bodem van de rivier.

We hebben erg veel gators gezien.

In Silver springs leeft een kolonie apen, we hebben ze gezien ook een moeder met haar jong, maar ze zaten te hoog in de bomen om goede foto's van te maken, dat was zo jammer. Maar wat was dat leuk.

Dit park is een aanrader, je kunt er ook kajakken, kanoën, fietsen huren, zwemmen, trails lopen, enz. volop activiteiten. Wij waren wat minder actief!

Bij onze villa is het een gezellige beestenboel, eekhoorns, ibissen, eenden en zelfs een heuse ooievaar komen regelmatig een kijkje nemen. Natuurlijk komen ze gewoon bedelen, wij kunnen ze niet weerstaan maar dat hoeft toch ook niet. 

                                     
         

Als de ooievaar het brood eet dan hoor je die enorme snavel klepperen, inmiddels komt hij zo dichtbij dat ik terugdenk aan het fabeltje van vroeger en hou mijn been angstvallig ver van hem weg!

Als we bij de pool zitten houdt de club ons gezelschap en goed in de gaten.

Deze week waren we in Busch Gardens waar ze druk bezig zijn met de voorbereidingen van het Food and Wine Festival. Dat begint als wij vertrokken zijn helaas.

Overal door het park komen Topiarys, daar is geen goed Nederlands woord voor, het zijn figuren gemaakt van planten en/of bloemen. Het zijn absolute kunststukjes.

Een team was druk bezig met 'The making of the Octopus', je kunt de tentakels al zien, heel apart om naar te kijken.

Daarna zijn we doorgereden naar de allernieuwste outlet, Tampa Premium Outlets. Deze is zo nieuw dat onze navigatie het niet kende, we gaven een kruising in de buurt in en zo kwamen we er ook.

Het is een prachtige outlet, echt nagelnieuw, prima shops, een gezellige foodcourt en Starbucks.

Dit is Tommy Hilfiger, alles ligt/hangt netjes, niets op de grond, dat is lekker shoppen.

Overal gezellige zitjes

Bonus, geen enkele lompe Latino met koffers achter zich aan zeulend gezien, wat een verademing!

In december waren we al in Blue Spring State park voor de manatees, maar het was erg warm in Florida en de manatees hadden toen nog geen enkele reden om naar het warme water in Blue Spring te gaan, ergo geen manatees.
Voor de niet Florida gangers: manatees zijn de meest zachtaardige dieren ter wereld, ze kunnen niet tegen kou, het kan ze zelfs het leven kosten. Het water in Blue Spring is warm en zodra het te koud in de rivieren wordt trekken ze massaal naar het warme water.

Deze week zijn we terug gegaan en nu stond de teller op 309, ik heb een foto vanuit de auto gemaakt. 's Morgens vroeg tellen de rangers de manatees en het aantal wordt bij de ingang op een bordje vermeld.

Het was een waanzinnige dag, overal manatees maar ook zo veel vissen, dat hebben we nog nooit gezien.

Moeder en (al wat groter) kind

Het was heel druk in het park, maar daar merkte je weinig van. Iedereen gunde elkaar de ruimte en een goede plek op de uitkijkpunten.

Er waren drie schoolbussen met leuke schoolkinderen, ze speelden op de velden en hielden daar een picknick.
Dit was een superdag, wat een manatees en wat een sfeer.

Vrijdag kwam eindelijk de warmte terug, wat hebben we hierop gewacht. Dat betekent, luieren met een boekje in de zon bij de pool, drankje, hapje en verder niets. Dat hebben we zaterdag weer gedaan, we konden er geen genoeg van krijgen.
Als de weersvoorspellingen uitkomen dan hoeven we de komende twee weken geen lange broek meer aan maar lekker in shirt en shorts.

Het is ons niet ontgaan dat het vandaag Valentinesday is, al weken vliegen de suikerzoete commercials voor bloemen, chocolade, sieraden enz. je om de oren. In de winkels zijn aparte schappen ingericht met speciale cadeautjes. Het is ook al aardig ingeburgerd in Nederland.

Vanuit een warm en zonnig Florida wensen we je