We kijken terug maar ook vooruit…

Zaterdag zijn we weer terug naar Nederland gevlogen, een week is kort maar ja het was tenslotte een extraatje.

Allereerst ingechecked, dat lukte vrijdag niet, we kregen seats op rij 61, het was een volle vlucht en iets rianters was niet beschikbaar!

Na het ontbijt hebben we allereerst onze voeten en handen laten verzorgen, vooral die voeten. We hebben deze week zoveel gelopen dat we die extra moesten verwennen. Dat lopen heeft overigens wel een voordeel opgeleverd, we gleden moeiteloos in onze, op de heenreis iets te strakke, jeans.

Met de taxi richting luchthaven waar bleek dat we een uur vertraging zouden hebben. De overstap in Frankfurt was een uur, we konden er dus van uitgaan dat we die zouden missen. We hebben geprobeerd om via Dusseldorf om te boeken, maar de grumpy balie medewerkster vertelde dat dat niet mogelijk was. Achteraf bleek die informatie onjuist, het is wel degelijk mogelijk, maar op het moment dat we daar achter kwamen was het te laat, dat moet uiterlijk anderhalf uur voor vertrek gerealiseerd zijn.

We bleken drie stoelen te hebben en daar waren we erg blij mee. Mooi toestel de 777-400 in een 3-3-3 configuratie. Het entertainmentsystem van Air Canada is top, tientallen films, sitcoms, spelletjes, nieuws, je komt de tijd wel door. Ook de service en kwaliteit van het eten is uitstekend, daar kan United nog wat van leren.

Onderweg nog even paniek, een passagier werd onwel en de purser vroeg met hoge stem of er een arts aan boord was. Er waren er twee en het bleek gelukkig voor de man mee te vallen.

Er was een sterke tailwind zodat we de ocean ‘overvlogen’, de aankomst in Frankfurt was 8.10 uur en we bleken te zijn overgeboekt naar de vlucht van 9.00 uur. Om met de woorden van Saskia te spreken: ‘we hebben de lappen weer onder onze schoenen uitgelopen’, maar we hebben het gehaald, als laatste aan boord en gelukkig ook de bagage.

Canada is een geweldig land, de mensen zijn supervriendelijk (een enkeling op de luchthaven daargelaten) en men is erg bewust van duurzaamheid. Je ziet weinig fastfood ketens, de nadruk ligt op verse produkten. We zijn nauwelijks obese mensen tegengekomen. Het eten is wel aanmerkelijk duurder dan in Amerika. Ook kleding e.d. is fors aan de prijs.

Op de TV zijn aanzienlijk minder commercials en reclames voor medicijnen (met al die vreselijke bijwerkingen waar men het in Amerika over heeft) zijn er geheel niet. Voedsel commercials komen nauwelijks voorbij en de breaks zijn dan ook veel korter. Je kunt dus gewoon een film kijken.

Parkeren in de stad is duur, ca. CA$ 28,- per dag en valet CA$ 38,- dit is vergelijkbaar met de grote Amerikaanse steden. Het openbaar vervoer is uitstekend geregeld, je hebt als toerist eigenlijk geen auto nodig. Onder de gehele stad Toronto loopt een ondergrondse stad, winkels en openbaar vervoer zijn geheel met elkaar verbonden zodat men in de ijskoude winters nauwelijks de straat op hoeft.

Wij hebben weer een heerlijke vakantie gehad, veel gezien, gekletst, gelachen, gelopen, gelopen en gelopen. We gaan zeker nog eens terug naar Canada.

In december staat de volgende reis met hubby gepland, we vertrekken op 16 december richting Orlando voor een verblijf van 7 weken. De eerste vijf weken in de villa van Ina en Arjan en de laatste twee in het inmiddels beroemde Cane Island.

foto van internet

Op onze aankomst datum vertrekken Ina en Arjan richting Nederland en zij komen dan 5 weken later terug weer naar hun huis.

Dat is echt overwinteren in Florida. Ina beschrijft in haar blog hun dagelijkse leven in Florida..

Leonine komt ook over, net zoals vorig jaar vieren we haar verjaardag in zonnig Florida.

We hebben dus weer een uitstekend vooruitzicht.

De foto’s in dit stukje zijn impressies van de afgelopen week en passen dus niet bij de tekst, maar uitsluitend een lap tekst is zo saai.

Bedankt voor alle leuke reacties en ik hoop dat je in december weer meeleest.