Busch gardens, music, shoppen, een tearoom en de trein ...

Het was deze week een stuk rustiger op de wegen, we konden ons fileloos verplaatsen, een verademing.

In Busch Gardens begon deze week de Real Music Series, golden oldies komen de snowbirds entertainen. De line up is voor elk wat wils en sommigen zijn echt voor mijn tijd, maar shows in Amerika zijn altijd een feestje, dus we gaan er weer voor.

We begonnen deze week met de show Ricky Nelson remembered, zijn tweeling zoons Matthew en Gunmar Nelson treden nu op met zijn songs. Ze vertellen over hun vader, die ze vanzelfsprekend de hemel inprijzen en op hetzelfde level zetten als Elvis Presley, whahaha. Er wordt veel te veel gepraat, eigenlijk niet eens zo erg want van hun zangkwaliteiten was ik niet erg onder de indruk.

Tot onze verbazing zagen we dat ook The Platters optraden, dit was nergens aangekondigd en dat was een aangename verrassing. Deze groep zette een geweldige show neer, geen noot werd vals gezongen en the outfits waren perfect.

Natuurlijk tussendoor nog lekker rondgewandeld, het was weer een prima dag in Busch Gardens.

Het was weer eens hoog tijd om te shoppen en we kozen deze keer voor een mall waar we nog nooit waren geweest, de Orlando Fashion Square mall.
Het was erg stil, maar de shops hadden leuke deals en we zijn goed geslaagd voor weinig. De entourage is heel apart.

Jaren geleden zijn we eens in Mount Dora geweest, we vonden het de hoogste tijd voor een hernieuwde kennismaking.

Nadat we de auto hadden geparkeerd vroeg een wat ouder stel aan ons, zomaar out of the blue, waar we vandaan kwamen. Nadat we over The Netherlands hadden gesproken vroegen ze wat ons naar Mount Dora bracht. Vervolgens gaven ze leuke shopping- en restaurant tips. Dat is toch zo fijn in dit land, je staat gewoon tien minuten met wild vreemden te praten.

We besloten eerst te gaan lunchen en kwamen langs The Windsor Rose and Tearoom, dat leek ons wel wat. We gingen naar binnen en waanden ons in Engeland, een echte Engelser dan Engelse tearoom, geweldig!

Wat een geweldig leuk restaurant, de foto's spreken hopelijk voor zich. Ray voelde zich in zijn element en bestelde spontaan tea (die kwam onder een heuse teacosy) en een cornish pasty, ik ging voor een heerlijke sandwich. Het fotograferen van voedsel is een vak apart, dus de foto van de pasty komt van internet.

Daarna zijn we naar het meer gelopen en op straat werd een baby gefotografeerd, we begrepen de locatie niet zo goed, maar het was een schattig plaatje.

Vervolgens zijn we aan boord Orange Blossom Cannonball train gestapt, die rijdt van Mount Dora naar Tavares, volgens de machinist is Tavares het geografische hart van Florida.
Onderweg zagen we van alles, van prachtige huizen tot trailerparken, autosloperijen en onduidelijke zaken.

De trein stopt drie kwartier in Tavares en we hebben even rondgelopen bij het meer en het park dat daar ligt.

In het park zijn diverse priëlen en daar werden kinder verjaardagen gevierd, heel apart om te zien en zo efficiënt ze hebben in ieder geval geen rommel thuis.

We hebben een gezellige week achter de rug en we kunnen haast niet geloven dat we hier al weer vijf weken rondlopen. Het goede nieuws is dat we nog even mogen blijven.