Come a little bit closer ...

Allereerst wil ik iedereen bedanken die een reactie achterlaat op het blog of Facebook, het is fijn te weten dat ik al die verhalen niet voor niets zit te verzinnen ;-).

Het is niet te geloven maar we zijn al zes weken in Florida, precies op de helft.  Ook deze week hebben we ons goed vermaakt.
Zondag hebben we weer eens een wandeling bij Lake Toho gemaakt en daarna een rondje downtown Kissimmee gelopen.

Dat laatste is niet echt spectaculair, Amerikaanse stadjes zijn niet bruisend op zondag.

In Busch Gardens traden deze week, in het kader van de Real Music series, Jay and the Americans op. Voor degenen die zich dat herinneren:

Come a little bit closer

You're my kind of man
So big and so strong
Come a little bit closer
I'm all alone and the night is so long enz enz

Hij krijgt haar niet, dat snap je wel! De heren gaven een perfect concert, speelden hun hits en ook een aantal songs van anderen. Roy Orbison's Pretty Woman vond veel bijval. De sound is eigenlijk nog zoals het was, uitstekende stemmen een genot om naar te luisteren.

Een show neerzetten kun je wel aan de Amerikanen overlaten, het is altijd gewoon af, alles klopt.
Het was een heerlijk concert. Na afloop was er een meet en greet, wij verlieten bijna als laatste het theater en zagen de heren staan.
Ik pakte mijn kans en complimenteerde ze met hun geweldige optreden, *slijm, slijm*. Ik wilde wel wat meer kletsen dus vertelde dat we uit The Netherlands kwamen. "Guys, riep Jay, she is from The Netherlands, "wow" riepen ze in koor en natuurlijk komt dan Emsterdem als eerste ter sprake. We hebben heel leuk met elkaar gesproken, het zijn bijzonder aardige mensen!

Busch Gardens doet veel voor zijn pashouders. Zij krijgen in januari per persoon '10 bucks', die je in de restaurants of winkels van Busch Gardens kunt besteden.
 
Na de lunch, betaald met onze bucks,  keken we in the Dragon fire naar het optreden Treasures of the Mirage. Een prachtige show met o.a. buikdanseressen, de mannen keken hun ogen uit   

Mooie show met mooie mensen in prachtige kostuums.

Sprookjes uit 1001 nacht!

Het was wel een showbizz dag, want vervolgens zijn we naar de Detroit sound van de motor city groove geweest.

Een spetterend optreden ...

Natuurlijk hebben we ook weer naar de dieren gekeken en de Skyride gedaan.

Deze week stond ook Seaworld weer op het programma, altijd een fijne middag. De dolfijnenshow Blue Horizon is nog steeds de ingekorte versie, dat is wel jammer.

Op de tribune had ik toch zoveel sjans, er werd lief naar me gelachen, mijn hand werd steeds gepakt, het was liefde op het eerste gezicht, wat een schatje, *smelt*.

De dolfijnen zijn altijd vrolijk!

De pilot whales springen al dapper mee, de ander is buiten beeld:

Vervolgens de petshow:

 en tot slot ...

Het was heel rustig in Seaworld, de laatste One Ocean show in het Shamu stadium was slechts een kwart gevuld, dat hebben we nog nooit gezien. Het was weer een mooie show, de orca's hadden er zin in. 

Helaas geen foto's mijn telefoon is vol, eerst een SD kaart halen, I know, had moeten luisteren en al veel eerder moeten doen! Dit is een 'archief foto'.  

Zaterdag moesten we richting Orlando International Airport. Je kunt geen auto huren voor drie maanden, dat moesten we verdelen in twee perioden van 6 weken en vandaag, zaterdag was de inlever- en ophaaldag. Het is altijd vreemd om luchtig gekleed naar de luchthaven te rijden en ook feestelijk, want we hoeven helemaal nog niet te vliegen, we gaan weer lekker terug. Het was druk, het is Martin Luther King weekend en de Amerikanen komen in grote getale een weekendje Disney 'doen'.

Hoe vaak zullen we de rental car return afslag al hebben genomen, die precies links in dat rothoekje zit, nou vandaag niet, we reden er gewoon straal voorbij. Toen begon de ellende, we kwamen voor slagbomen te staan die niet openden, naast ons wel maar die van ons niet. Uiteindelijk de alarmbel ingedrukt die we opeens zagen en een barse stem vroeg door de intercom naar ons nummer. Beste stem, we hebben geen nummer we zijn de afslag voorbij gereden. Hij vond ons maar stom geloof ik, maar goed hij vertelde hoe we moesten rijden en de slagboom ging open. We reden langs de aankomsthal en kwamen bij de volgende slagboom, maar we hadden het nu door en drukte maar direct op de alarmbel, hetzelfde verhaal. We reden een rondje airport en uiteindelijk kwamen we bij Hertz.

Het inleveren verliep gesmeerd en onze nieuwe rental stond al klaar. Oh wat zijn we executive, je naam staat boven de toegewezen auto. 

Er stond een 'laag bij de grond(se)' knalrode auto, niet echt mijn keuze maar de alternatieven waren niet veel beter. We kunnen komende week de auto wel omruilen vertelde de Hertz medewerker. Auto's interesseren ons niet zo, maar of we deze 6 weken volhouden is de vraag, wat een stugge auto. Ray vindt dat hij wel pittig rijdt, je voet op het gaspedaal en je spuit weg,  maar we kijken het even aan. Dit is het rode monster:

Tja en dan nog even dit. We hebben vóór de kerst de garagedeur met de auto geraakt en beschadigd. Natuurlijk waren we hevig geschrokken. We hebben direct de eigenaar en Mike van het management bureau ingelicht. 

Na de kerst heeft een herstelbedrijf de schade opgenomen en bleek dat een geheel nieuwe deur moest worden geplaatst. Een aardige kostenpost, wij hebben de schade aangericht dus daar zijn we dan ook verantwoordelijk voor. 

Wat zijn we blij met onze reisverzekering, het bleek gedekt en de afhandeling verliep soepel en snel. We hadden het geld zelfs al voordat de deur was vervangen. Dan realiseer je je pas hoe belangrijk een goede verzekering is. Omdat het goed is afgelopen een foto van de nieuwe deur.

In Nederland is het winterweer en valt er her en der sneeuw, vervelend voor de een, plezier voor de ander.

We gaan beginnen aan de tweede helft van onze overwintering in he Sunshine State!