Hollywood Studio’s, Busch Gardens, een show en meer …

Het is bijna niet te geloven, vandaag zijn we hier alweer 6 weken. Het is erg prettig dat we nog 6 weken tegoed hebben, want we hebben nog zoveel te doen.
We hebben weer een druk weekje achter de rug. Zondag was een schitterende dag en hebben we heerlijk in de zon geluierd, gelezen met een hapje en drankje. Over het resultaat waren we tevreden, een lekker kleurtje.
Rudy en Ray hadden weer een visdag in de planning en Anna en ik besloten tot een dagje Hollywood Studio’s. Het is toch bizar dat op een gewone maandag in januari het park heel druk was. Allereerst naar onze favoriete show, Belle en the beast. Ja het is suikerzoet en alle cliche’s hebben de revue al gepasseerd, maar die kleuren zijn toch zo mooi.

Vervolgens naar Indiana Jones waar op de valreep binnenkwamen en we veel plezier hadden om het stunt spektakel.

Het was een mooie, warme, relaxte, giechel meiden dag, altijd leuk!  

Tja na 6 weken is je haar ook niet meer wat het was, brede uitgroei en geen model, dus op naar onze Italiaanse kapper Enzo. Voor het kleuren van de haren word je een kleedkamer in gestuurd en dien je je shirtje uit te trekken en krijg je een grote zwarte soort badjas aan, spetters op je kleding zijn hiermee uitgesloten. Enzo draaide zijn spraakwaterval kraan open en gedurende anderhalf uur bleef die gezellig stromen. De tijd is voorbij gevlogen en hij heeft zijn stinkende best gedaan, ik ben blij met het resultaat!
In Busch Gardens vinden de komende weken de Real Music Series plaats de volgende artiesten staan gepland: Herman’s Hermits starring Peter Noone, Chubby Checker, The Glenn Miller Orchestra with The Four Freshmen, Bay City Rollers starring Les McKeown, Paul Revere and The Raiders, The Osmonds, Frankie Avalon en Lee Greenwood. Nu worden we niet van alle artiesten enthousiast maar een aantal kunnen we toch echt wel waarderen.
 
Deze woensdag was de dag waar we naar uit hadden gekeken, want Herman’s Hermits starring Peter Noone zouden optreden. Er zijn drie shows per dag, 11.00, 13.00 en 15.30 uur, we gingen voor die van 13.00 uur. Vrolijk togen we met Lidy en Ton op weg naar Tampa. Daar aangekomen hebben we eerst heerlijk gelunched en vervolgens wandelden we op ons gemak naar het Stanleyville theater. Daar stond al een forse rij en was het ‘achteraan aansluiten’. Opeens zagen we dat de wachtenden gekleurde kaarten in hun handen hadden en bij navraag bleek dat je die moest ophalen bij guest relations. Die worden ‘s morgens uitgereikt, op basis van ‘wie het eerst komt … en op is op’, nou de kaarten waren schoon op. Ook die voor de show van 15.30 uur. Ray liet het er niet bij zitten en ging in discussie met de manager, maar dit leidde tot niets en inmiddels was de show allang begonnen. Diep teleurgesteld dropen we af en liepen lusteloos een rondje langs getraumatiseerde olifanten en andere slaperige wilde dieren die daar niet gelukkig zijn. We maakten een ritje met de Skyride maar de domper was te groot. Bij het verlaten van het park meldde Ray zich bij Guest Relations waar hij zijn ongenoegen over de gang van zaken over de kaartuitgifte uitsprak. De beste man achter het loket voelde met ons mee en ging zijn best doen. Hij voerde verschillende vage telefoongesprekken, echter zonder direct resultaat. Uiteindelijk gaf hij Ray een businesscard van een hotemetoot en zei dat hij deze kon bellen of mailen. Hij zou de klacht alvast doorgeven. Wat stilletjes reden we terug naar Kissimmee en besloten deze tegenvaller gezamenlijk weg te eten bij de Woodgrill. In de avond heb ik er toch een mailtje aan gewaagd en de situatie uitgelegd en toegelicht. De volgende dag ontvingen we een bijzonder aardige mail met de nodige excuses, ja het was druk, ja de shows waren snel uitverkocht. Maar als we wilden zou hij voor ons 4 kaarten voor de show naar de tijd van onze keuze klaarleggen bij guest relations. Was dat niet aardig, zo kwam het dat we vrijdag in de rebound gingen voor het concert. Dit was trouwens de laatste dag van de concerten van Hermans Hermits. De kaartje lagen keurig klaar en zo konden we alsnog genieten van een show back to memory lane. Op het moment dat we in de rij stonden om het theater binnen te gaan kregen we nog kaartjes voor de allerlaatste show van 15.30 uur en zo kwam het dat we de show twee keer zagen.

Kort en goed we hebben genoten, heerlijk meegezongen met de oude hits. Peter Noone is mooi opgedroogd en nog steeds een aantrekkelijke verschijning, die de zaal binnen een minuut had ingepakt. We hebben twee keer genoten van een vlekkeloos optreden.

Herman’s Hermits VIEW SLIDE SHOW DOWNLOAD ALL

Volgende week treedt Chubby Checker op, guess wat we gaan doen?
In Busch Gardens wordt  op dit moment de hoogste droptower van Noord Amerika gebouwd, Falcons Fury. Aan een paal van 103 meter word je in een ‘karretje’ naar boven gehesen, daar aangekomen kantelt die 90 graden en met een snelheid van zo’n 100 km per uur stort je face down naar beneden. De rillingen lopen over mijn rug en mijn maag draait bij de gedachte alleen al.

We hebben naar de paal staan kijken en een nek verrekking opgelopen, wat is dat ding hoog. Ik moet er niet aan denken, maar sommigen kunnen niet wachten om de ride te maken.
Fijne zondag!